Ruch oporu przeciw superpaństwu w Europie domaga się solidaryzmu

Reakcja na działania zwolenników neomarksisty Spinellego doprowadziła do uruchomienia ruchu solidarności w Europie, który zaczyna się już coraz bardziej wyraźnie odwoływać do modelu Europy Schumana przeciwstawiającego się superpaństwu, którego jednym z narzędzi jego realizacji jest tzw. zielony ład. Dalsze brnięcie w budowanie superpaństwa byłoby nie tylko katastrofą dla zniszczenia zdrowego modelu społecznego i rodziny, ale także zniszczeniem gospodarki Europy, co także może prowadzić do poważnych konfliktów, nie wykluczając kolejnych konfliktów zbrojnych.

Mając na uwadze takie ryzyko trzeba się przeciwstawić budując społeczny i solidarny ruch oporu przeciw superpaństwu w Europie, który będzie posiadał nie tylko struktury krajowe, ale także międzynarodowe, aby zjednoczenie ruchu solidarności w całej Europie postawiło tamę dla tej destrukcyjnej ideologii.

Budowanie ruchu solidarności w całej Europie pod przewodnictwem Roberta Schumana musi się wiązać z poznaniem Jego osoby oraz sposobu i metody działania Schumana, aby przeciw liderowi zwolenników superpaństwa, czyli Spinellemu, wystawić odpowiedniego lidera dla zwolenników prawdziwej wspólnoty i solidarności w Europie, który budował po wojnie pojednanie na fundamentach wartości chrześcijańskich. Dlatego trzeba mieć wiedzę, że Schuman zdecydowanie opowiadał się przeciw superpaństwu, co wyartykułował w następujący sposób: „Moja idea nie polega na tym, aby połączyć kraje w celu stworzenia superpaństwa. Nasze kraje europejskie są historyczną rzeczywistością. Z psychologicznego punktu widzenia byłoby to niemożliwe i nierozsądne, aby się ich pozbyć. Ich różnorodność jest dobrą rzeczą i nie ma sensu, aby je usuwać lub dokonywać zrównywania lub unifikacji” (Robert Schuman).

Schuman także przewidywał, że w przyszłości Spinelli dojdzie do głosu i będzie chciał czarować i oszukiwać ludzi, co Schuman wyraził w następującym ostrzeżeniu: „Strzeżcie się tych, których czar prowadzi nas do bierności. Strzeżcie się tych, którzy chcą uśpić nas w fałszywym poczuciu bezpieczeństwa. Strzeżcie się dostarczycieli pustych zapewnień obiecujących złudne środki do realizacji bezpieczeństwa. Oni starają się wprowadzać etapami i krok po kroku, to co zdrowy duch narodu odrzuca i się temu sprzeciwia. Ostateczny ich cel jest jasny. Oni starają się zgasić życie religijne w krajach i w ludziach. Z miłości do naszych dzieci, chcemy zapobiec tym następstwom. Taka nasza postawa, którą przyjmujemy, nie powinna wynikać tylko z przeciwstawienia się, ale przede wszystkim dlatego, że nie możemy zdradzić duszy naszych narodów” (Robert Schuman).

Obecnie obserwujemy, jak agresywnie kroczą do przodu zwolennicy Spinellego, aby niszczyć dotychczasowe fundamenty społeczne i gospodarcze, co widoczne jest zapisach propozycji do zmian traktatów Unii Europejskiej. To nie są już jakieś niewinne działania tzw. działaczy w Brukseli, ale agresywne i zdeterminowane kroki, żeby model superpaństwa Spinellego przeforsować siłą. Dlatego oprócz wyboru Schumana na lidera trzeba być świadomym, że zmiana traktatów UE doprowadziłaby do podziału na „poddanych” i oligarchiczną klasę panującą. W związku z tym w dalszej kolejności zostaną wypunktowane kluczowe zagrożenia dla suwerenności, tradycji narodowej i samostanowienia nie tylko Polski, ale wszystkich narodów w Europie.

Raport dotyczący propozycji zmian traktatowych UE odnosi się do dokumentu ideologicznego jakim jest Manifest z Ventotene neomarksisty Altiero Spinellego. Wizja Europy Spinellego jest nie do pogodzenia z wizją Schumana. Nie stanowi bowiem tajemnicy - politycy mówią o tym otwarcie - że to wizja Spinellego jest dominującą we współczesnym europejskim mainstreamie i to w jej duchu ma być reformowana Unia Europejska. Warto jej się bliżej przyjrzeć, jeżeli chcemy lepiej zrozumieć zawartość przyjętego przez Komisję ds. Konstytucyjnych PE (AFCO) raportu.

Plan Spinelliego zakładał przy tym zniesienie prywatnej własności i centralną dystrybucję dóbr. "Zgodnie z takim podejściem, należałoby co do zasady znieść prywatną własność środków produkcji – mogłaby ona być tolerowana jedynie w przypadkach koniecznych" - pisał, za "przypadki konieczne" rozumiejąc klasę rządzącą, która miałaby stać się właścicielem całości własności prywatnej, aby z niej wydzielać obywatelom środki pozwalające im na egzystencję. "Nowoczesna technologia produkcji masowej dostarcza niemal nieograniczonych możliwości wytwarzania dóbr pierwszej potrzeby, zapewniając każdemu, po względnie niskich kosztach, wikt, dach nad głową i odzież, to jest minimum komfortu niezbędne dla zachowania poczucia ludzkiej godności. Dlatego też solidarność z tymi, którzy ponoszą klęskę w walce ekonomicznej, nie powinna przybierać upokarzających form charytatywnych, ponieważ w ostatecznym rozrachunku prowadzą one do tego samego zła, które starają się naprawić. Powinny to być natomiast rozwiązania zapewniające wszystkim – zarówno zdolnym jak i niezdolnym do pracy – godny poziom życia, jednakże nie pozbawiające motywacji do pracy i oszczędzania. Dzięki temu już nikt nie będzie zmuszony, z powodu biedy, do godzenia się na jawny wyzysk" - czytamy w Manifeście z Ventotene.

Altiero Spinelli pisze wprost: "Własność prywatną należy znieść, ograniczyć, skorygować, poszerzyć, odpowiednio dla każdego indywidualnego przypadku, niedogmatycznie i pryncypialnie". Wstępem do odebrania rolnikom ich własności - ziemi, którą pielęgnowali przez pokolenia - ma być Zielony Ład. Chodzi o takie obłożenie gospodarstw "zielonymi" daninami, aby rolnicy zmuszeni byli odsprzedawać swoją ziemię wielkim korporacjom. Te ostatnie - spekulujące na rynku handlu pozwoleniami na emisję CO2 i zarabiający na tym grube miliony - stać będzie, aby przejąć tę ziemię i prowadzić na niej działalność, jaką uznają za stosowne. To zagrożenie jest zupełnie realne i należy się przed nim bronić. Cała unijna polityka klimatyczna jest obliczona na odebranie własności już nie tylko rolnikom, ale i przedsiębiorcom, a w końcowej fazie - również pozostałym obywatelom. Środki do życia mają być odgórnie wydzielane w wysokości zależnej od stopnia podporządkowania neomarksistowskiemu, systemowi nowego, zielonego komunizmu.

Sama gospodarka została przez niego pomyślana jako gospodarka planowa. "Powszechna kolektywizacja jest jedynie powierzchowną, błędną konsekwencją, wyprowadzoną z autentycznie fundamentalnej zasady socjalizmu – zasady, zgodnie z którą to nie siły gospodarki mają panować nad ludźmi, lecz przeciwnie – podobnie jak siły przyrody – mają one być przez człowieka ujarzmione, sterowane, racjonalnie kontrolowane, tak aby masy społeczne nie stawały się ich ofiarą" - pisze Spinelli. Co to ma oznaczać w praktyce? Przede wszystkim próbę stworzenia takiego modelu gospodarczego, w którym nie będą się liczyły reguły ekonomiczne, ale ideologicznie motywowany plan działań.

Ten proces w zasadzie już obserwujemy w postaci narzucania na rolników coraz to nowych wymogów odnośnie do upraw czy hodowli, które swoje apogeum będą przeżywać po wprowadzeniu w życie Zielonego Ładu. Objęcie rolnictwa systemem ETS2 oraz wprowadzenie tzw. rolnictwa precyzyjnego w sposób automatyczny wyeliminuje z produkcji rolnej tych, których nie stać będzie na zakup drogiego sprzętu do mapowania pól, czy opłacenia danin środowiskowych. Siłą rzeczy ziemia przejdzie we władanie potężnych korporacji, które - poprzez efekt skali - stać będzie na spełnienie tych wymogów. Ten model oczywiście nie ma szans na odniesienie sukcesu, więcej nawet - jest pewne, że doprowadzi do gospodarczej katastrofy, ponieważ nacechowany jest błędem logicznym, niemniej został przyjęty przez unijny mainstream jako najskuteczniejszy środek zapewnienia obywatelom dobrobytu.

Spinelli wypowiada się jasno również w kwestiach ustrojowych, definiując partyjną dyktaturę, jaką należałoby jego zdaniem narzucić społeczeństwom. "W okresie rewolucyjnego kryzysu zadaniem ruchu będzie organizacja i przewodniczenie siłom postępowym. Należy w tym celu wykorzystywać wszelkie spontanicznie formujące się organy ludowe – są one jak rozżarzone tygle, w których mieszają się masy rewolucyjne, pragnące przywództwa, a nie plebiscytów. Źródłem wizji i pewności [co do słuszności tego postępowania] nie jest namaszczenie z woli ludu – ona wszak jeszcze nie istnieje, lecz świadomość reprezentowania najgłębszych potrzeb współczesnego społeczeństwa.

Zostaną wydane pierwsze zarządzenia, dotyczące nowego porządku, nieuformowane jeszcze masy otrzymają pierwsze struktury społeczne. Dyktatura partii rewolucyjnej stworzy nowe państwo, a wokół niego – nową, prawdziwą demokrację" - stwierdza. Na podstawie powyższego fragmentu widać wyraźnie, że partyjna dyktatura sama przez się jest zdaniem Spinellego jedyną zdolną do określenia, co jest wolą ludu, co zaś nią nie jest i że owa wola domaga się przywództwa nie zaś charakterystycznych dla ustroju demokratycznego referendów. To dyktatura partii rewolucyjnej ma stworzyć nowe struktury nowego państwa unijnego i dopiero wokół tego budować coś, co wyglądem będzie przypominało "demokrację", ale tę znaną z zamierzchłych czasów Związku Sowieckiego.

Spinelli tak pisze o tym nowym ustroju: "Nie należy się obawiać, że reżim rewolucyjny stanie się nowym despotyzmem. Dzieje się tak, gdy celem jest zbudowanie społeczeństwa służalczego. Jeżeli jednak partia rewolucyjna od pierwszych kroków, mocną ręką, budować będzie warunki dla życia w wolności, dla rzeczywistego uczestnictwa wszystkich obywateli w życiu państwa, stopniowo - niezależnie od ewentualnych drugorzędnych kryzysów politycznych - wzrastać będzie zrozumienie i akceptacja nowego porządku ze wszystkich stron, a tym samym powiększać się będą możliwości działania i wolne instytucje polityczne". Zauważmy, że państwo służebne Spinelli określa mianem despotyzmu, natomiast totalitaryzm komunistyczny - budowaniem warunków życia mocną ręką. Takie ujmowanie spraw jest charakterystyczne w zasadzie dla retoryki wszystkich komunistycznych systemów, które z założenia dążyć będą do budowy systemu opresji wobec obywateli, uzasadniając to dobrem tych ostatnich.

Raport dotyczący propozycji zmian traktatowych UE w sposób pośredni powołuje się również do ustaleń, jakie zapadły podczas Konferencji na temat przyszłości Europy (2022). Uczestnicy owej konferencji zostali dobrani według lewicowego klucza, a mimo tego zostali uznani za "głos obywateli". Grupa ta nie była grupą reprezentatywną dla społeczeństw UE, ponieważ nie odzwierciedlała wszystkich poglądów, przy starannym pominięciu konserwatystów. Jej celem było "obywatelskie" usankcjonowanie zmian postulowanych przez unijny mainstream, aby szybko i łatwo z użyciem siły można było wprowadzić superpaństwo w Europie.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Portal i.pl codziennie. Obserwuj i.pl!