Dogoterapia
Dla kogo?
Jedna z najpopularniejszych zwierzęcych terapii z psem w roli głównej służy osobom z niepełnosprawnościami oraz tym, które mają problem ze społecznym przystosowaniem. Dzieci z autyzmem są jednak częściej kierowane do felinoterapii, ze względu na nadmierną ilość bodźców występujących podczas kontaktów z psem.
Działanie
> poprawa koncentracji
> pozytywny wpływ na rozwój mowy
> wzmocnienie efektywności rehabilitacji
> stymulacja rozwoju zmysłów i postrzegania
> przełamywanie lęków w kontaktach z otoczeniem
> usprawnienie sfery intelektualnej i poznawczej dziecka
Hipoterapia
Dla kogo?
Terapia prowadzona przy udziale konia ma na celu pomoc osobom z zaburzeniami psychomotorycznymi. Będzie odpowiednia dla pacjentów z zaburzeniami słuchu, wzroku, wadami postawy, a także z upośledzeniem umysłowym i zaburzeniami emocjonalnymi. Hipoterapia służy dzieciom z porażeniem mózgowym, a także osobom starszym cierpiącym na artretyzm. Szczególną cechą hipoterapii jest możliwość pracy z dziećmi autystycznymi.
Działanie
> korygowanie postawy ciała, regulacja napięcia mięśniowego
> doskonalenie równowagi, koordynacji, orientacji w przestrzeni, schematu własnego ciała, poczucia rytmu
> stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego
> zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych
> rozwijanie pozytywnych kontaktów społecznych
> kształtowanie poczucia własnej odrębności
> zwiększenie możliwości koncentracji uwagi
> zwiększenie możliwości lokomocyjnych
Onoterapia
Dla kogo?
Zajęcia prowadzone przy udziale osła należą do odmian hipoterapii. Osły są jednak predestynowane do pracy z dziećmi, ze względu na swój niższy rozmiar oraz mniejszą płochliwość. Onoterapia jest wskazana dla dzieci z dysfunkcją wzroku, uszkodzeniami neurologicznym, ADHD, chorobami psychicznymi i zaburzeniami emocjonalnymi, z wadami ortopedycznymi, genetycznymi, opóźnieniem ruchowym i wodogłowiem.
Działanie
Podobne, jak w przypadku hipoterapii, czyli:
> korygowanie postawy ciała, regulacja napięcia mięśniowego
> doskonalenie równowagi, koordynacji, orientacji w przestrzeni, schematu własnego ciała, poczucia rytmu
> stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego
> zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych
> rozwijanie pozytywnych kontaktów społecznych
> kształtowanie poczucia własnej odrębności
> zwiększenie możliwości koncentracji uwagi
> zwiększenie możliwości lokomocyjnych
