Zamiast otuchy. Przystanek końcowy Kraków Główny

Tymczasem do Polski przybyło już blisko półtora miliona uchodźców. Już teraz ta fala jest największa od czasów II wojny światowej. W Krakowie według różnych szacunków jest już blisko sto tysięcy uciekinierów i każdego dnia przybywają kolejne tysiące, bo nie jest tajemnicą, że obok Przemyśla i Warszawy to właśnie Kraków i okolice są miejscem pierwszego wyboru, ale i punktem docelowym.

Wiele osób nie chce ruszać w dalszą drogę, często po prostu nie mając gdzie się podziać. Tak, wszyscy znajdują tu opiekę i wsparcie, a heroizm i gościna Małopolan jest olbrzymia. Niestety wszelkie sygnały mówią, że dochodzimy do punktu krytycznego i nie jest to wina władz samorządowych czy wojewódzkich, a skali problemu. Można być krytycznym, wskazywać co da się zrobić lepiej, czepiać się szczegółów, ale oddając rzeczy miarę: wszyscy robią, co mogą, a tych nielicznych, którzy usiłują na obecnej sytuacji zbić kapitał polityczny i biznesowy na razie pomińmy milczeniem. Wrócimy do tego.

By zrozumieć, jak krytyczna robi się sytuacja pod Wawelem wystarczy porównać naszą sytuację z tym, co dzieje się w jednym z najbogatszych miast Europy, Berlinie. Tamtejsze władze utyskują, że miasto „dochodzi do granic możliwości, jeśli chodzi o przyjmowanie uchodźców z Ukrainy”. Mówią to w momencie, gdy w całych Niemczech zarejestrowano tylu przybyszów co w samym Krakowie (ok sto tys.). Dodajmy też, że budżet Berlina jest piętnastokrotnie większy niż budżet naszego miasta. Tymczasem jak mówi burmistrz Berlina Franziska Giffey: - Żaden kraj związkowy RFN nie jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z takim obciążeniem. Obecnie potrzebna jest przede wszystkim ogólnokrajowa koordynacja.

Cóż, być może Berlin naprawdę ma problem, a tamtejsza sytuacja potrzebuje ogólnokrajowej koordynacji. Bardziej jednak potrzebuje jej Małopolska, która bierze na siebie nieporównywalny z niczym ciężar i dźwiga go póki co dzielnie, jednak długo tak nie pociągniemy. Najbardziej przerażające szacunki mówią, że uchodźców docelowo może być nawet dziesięć razy więcej. Żadne, nawet najbardziej zorganizowane państwo (a co dopiero miasto) sobie z tym nie poradzi. Już sobie nie radzimy.

Może więc i władze Krakowa i Małopolski - solidarnie – powinny zaapelować do Warszawy i świata o „koordynację”? Póki co nie widać bowiem zbytnich chęci ani ze strony władz mniej dotkniętych problemem części Polski, ani tym bardziej Europy, by pomóc nam w rozbrojeniu tej tykającej bomby humanitarnej. Szanowni Państwo, dziękujemy za „mąkę, worki otuchy, tłuszcz i dobre rady”. Obawiamy się jednak, że mogą nie wystarczyć.