"Bąble"

"Bąble"

Magdalena Scholl-Kalinowska była łodzianką. Jej przygoda z filmem zaczęła się, gdy miała pięć lat, w łódzkim przedszkolu przy al. Kościuszki.

- Przyszło do naszego kilku panów z „Semafora” i wybrali kilkoro dzieci, wśród których byłam i ja - wspominała nam przed laty. - Potem z mamą pojechałam na zdjęcia próbne do wytwórni. Prosto z przedszkola. Tam spotkałam pięknie ubrane dziewczynki, z warkoczykami. Ja miałam ubrudzoną dżemem bluzkę i spodnie w kratkę. Ale, gdy wyszedł reżyser to od razu wskazał na mnie.

Debiut nastąpił w 1976 roku. Jej pierwszym filmem był „Najpiękniejszy na świecie” w reżyserii Wadima Berestowskiego.

- To był film o dziewczynce, która chciała mieć psa, ale musiała zadowolić się tylko pluszowym - mówiła Scholl-Kalinowska.

Bąbli znała cała Polska

Zagrała potem w ponad 20 filmach. Wielu zawodowych aktorów nie ma takiego dorobku. Grała główne role m.in. dziecięcych serialach jak „Kłusownik”, „Przygrywka”, ale też poważniejszych produkcjach jak „Czerwone węże” czy „Jeśli serce masz bijące”. Występowała też w filmach dla dorosłych. Była między innymi małą Barbarą Radziwiłłówną w „Królowej Bonie”, ale grała też w „Starym dworku”, „Grzesznym żywocie Franciszka Buły” czy „Nad rzeką, której nie ma”. Ale największą popularność przyniosła jej „Rodzina Leśniewskich”. Razem z Tomaszem Brzezińskim, stworzyli parę sympatycznych bliźniaków, zwanych Bąblami, czyli Beatę i Pawła Leśnie-wskich. Ludzie myśleli, że są naprawdę rodzeństwem, choć oni wcale nie byli do siebie podobni. On z ciemnymi włosami, oczami, ona blondynka z niebieskimi oczami...

CZYTAJ WIĘCEJ >>>>

"Bąble"

Tomasz Brzeziński trafił do filmu, gdy miał siedem. Ktoś z produkcji przyszedł do szkoły i zauważył biegającego po korytarzu pierwszoklasistę.

- Byłem bardzo żywotnym dzieckiem, a reżyser potrzebował właśnie takiego aktora - wspominał nam Tomasz Brzeziński. Debiutował w „Pogrzebie świerszcza”. Potem posypały się kolejne propozycje - „Romans Teresy Hennert”, „Rodzina Połanieckich” i „Rodzina Leśniewskich”. Tak jak Magda zagrał w około 20 filmach.

Po latach Magdalena i Tomasz wspominali, że była to wspaniała przygoda. Praca w filmie nie wpływały na naukę, bo większość zdjęć kręcono w wakacje. Mieli opiekunkę, która organizowała im czas wolny. Poza tym wiele dni zdjęciowych miało miejsce w Łodzi, w Wytwórni Filmów Fabularnych. Tam urządzono między innymi mieszkanie rodziny Leśniewskich, z zewnątrz grał je łódzki „Manhattan”. Na planach filmowych mogła spotkać wielkie gwiazdy polskiego kina. Magdalena Scholl-Kalinowska opowiadała nam, że Krzysztof Kowalewski, Zofia Merle czy Jerzy Bończak, pośmiali się z młodymi aktorami, a jak trzeba było wyczochrali za włosy, pogrozili palcem. Na planie „W starym dworku” Magdalena spotkała Gustawa Holoubka i Beatę Tyszkiewicz.

- Byli mili, uśmiechnięci, ale my wiedzieliśmy że to ikony polskiego kina, inaczej się do nich podchodziło - wyjaśniała Magdalena Scholl-Kalinowska.

Ostatnim filmem Magdaleny Scholl-Kalinowskiej był „Nad rzeką, której nie ma” Andrzeja Barańskiego. Grała w nim „Myszkę”, dziewczynę która włóczy się po Polsce z Adrianną Biedrzyńską. Już w czwartej klasie liceum Magda wiedziała, że nie będzie aktorką. Choć znajomi namawiali ją, żeby zdawała do szkoły aktorskiej. Tłumaczyli, że zagrała w tylu filmach, to ma szanse...

- To jednak nie dawało gwarancji, że zostanę gwiazdą - mówiła nam. - Mogłam być halabardnikiem w teatrze, a nie był to dla mnie sposób na życie.

Skończyła socjologię na uniwersytecie, potem zarządzanie zasobami ludzkimi w Polsko-Amerykańskim Centrum Zarządzania i studia podyplomowe z zarządzania zasobami ludzkimi.

Skończyła socjologię na Uniwersytecie Łódzkim. Kilka lat temu napisała i wydała książkę „Nowicjusz”. Została mamą, miała syna Jana. 18 grudnia Magdalena Scholl-Kalinowska skończyłaby 50 lat. Nie doczekała urodzin. Zmarła 27 września.

Jej filmowy kolega z planu Tomasz Brzeziński też nie postawił na aktorstwo. Został dziennikarzem i komentatorem sportowym,