Widowisko pod Komarowem. To była wielka bitwa kawalerii

Niedzielna inscenizacja upamiętniająca starcie polskich ułanów z kozacką armią Siemiona Budionnego to gigantyczne przedsięwzięcie. W tym roku na polach Wolicy Śniatyckiej koło Komarowa wielotysięczna publiczność mogła podziwiać około 200 ułanów z całej Polski, m.in.: Opola, Poznania, Krakowa czy Lublina. Nie zabrakło nawet huzara z Węgier.

Niedzielne widowisko było jednocześnie zakończeniem trwających tu od 26 sierpnia zdjęć do telewizyjnych "Sensacji XX wieku". - Wszystkie ujęcia zostały nagrane zgodnie z planem, choć nie było lekko. Upał wykańcza zarówno ludzi, jak i zwierzęta - mówił nam przed bitwą Tomasz Dudek, dowódca Komarowskiej Potrzeby.

Kilka dni nieustannych pogoni i szarż na planie filmowym oraz ponad 30-stopniowy skwar nie przeszkodziły jednak ułanom brawurowo odegrać sceny z polsko-bolszewickiego starcia z 1920 roku. Widowisko odwzorowywało obustronne szarże oddziałów polskich ułanów i rosyjskich kozaków, by ostatecznie ukazać, jak szala zwycięstwa przechyla się na polską stronę.

- Jeśli miałbym porównywać tę inscenizację do wielkich imprez w Polsce, to powiedziałbym, że nie ma drugiej takiej, w której uczestniczyłoby tak wiele koni. To ewenement na skalę Polski, ale i Europy - zwraca uwagę Przemysław Bednarczyk, narrator widowiska i reżyser, autor filmu dokumentalnego "Pomnik twardszy od spiżu. Komarów 1920" o stowarzyszeniu Bitwa pod Komarowem, które co roku organizuje inscenizację.

31 sierpnia 1920
Pozostające w cieniu osławionej bitwy warszawskiej starcie wojsk pod Komarowem uznawane jest przez historyków za ostatnią wielką bitwę kawalerii w dziejach wojen. Na wzgórzach Wolicy Śniatyckiej - tych samych, które zamieniły się w pole bitwy w niedzielę - starły się wojska polskiej 1. Dywizji Jazdy pod dowództwem płk. Juliusza Rómmla z kilkakrotnie liczniejszą sowiecką formacją Siemiona Budionnego.