Wady i zalety uczelni państwowych i prywatnych

- Placówki prywatne z reguły mogą się pochwalić nowatorskim podejściem do kształcenia i ofertą dostosowaną do zmian na rynku pracy czy zapotrzebowania pracodawców - mówi Ewa Wójtowicz, doradca zawodowy z Centrum Pracy i Kariery Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. - Z drugiej strony maturzyści, chcący podjąć naukę na uczelni państwowej, mogą mieć stuprocentową pewność, że nie zakończy ona swej działalności, np. ze względu na niewłaściwie zarządzanie. Są też one dobrze rozpoznawane przez pracodawców.

- Krzywdzące dla wielu uczelni niepaństwowych jest przekonanie, że nie wymagają od studenta zaangażowania w edukację, a opłacenie czesnego jest wystarczające, aby uzyskać wymarzony tytuł - dodaje Ewa Wójtowicz. - Po pierwsze, liczba godzin zajęć jest taka sama w obu typach uczelni. Po drugie, kadrę dydaktyczną tworzą w dużej mierze osoby pracujące także w szkołach państwowych i prywatnych, z czego prosty wniosek, że ich wiedza i kompetencje nie maleją nagle w momencie wejścia do auli uczelni niepaństwowej. Wymagania wobec studentów są więc na pewno zbliżone.

Wydaje się też, że uczelnie prywatne zwracają większą uwagę na aspekt praktyczny kształcenia i zatrudniają praktyków i profesjonalistów w danej dziedzinie. Studenci uczelni prywatnych to w dużej mierze osoby, które same zarabiają na swoje studia, wymagają więc od szkoły nauczania na wysokim poziomie.

Ponadto uczelnie prywatne mogą pozwolić sobie na lepszą organizację procesu kształcenia niż uczelnie państwowe.

Mniejsze kolejki do dziekanatów, więcej wyspecjalizowanych działów pomagających studentom w rozwiązywaniu problemów pojawiających się w trakcie kształcenia - to ich niewątpliwe zalety.