Nauka i wywiad. Te na pierwszy rzut oka wyraźnie od siebie oddzielone obszary ludzkiej aktywności bardzo często bywają ze sobą ściśle splecione. Jeśli chodzi o wojnę biologiczną, to i radziecka nauka, i wywiad zaczęły się nią interesować zaraz po rewolucji 1917 roku.
W latach 20. z rozkazu Lenina zostało założone tajne Laboratorium X, w którym wytwarzano i testowano niewykrywalne trucizny oraz toksyczne substancje biologiczne. Za ich pomocą najwyższe radzieckie władze, pozostając poza podejrzeniem, były w stanie pozbywać się swoich wrogów - przeciwników politycznych, dysydentów, podwójnych agentów i uciekinierów. Wysyłanych na Zachód agentów radzieckich i oficerów wywiadu wykorzystywano również, by dokonywali zabójstw politycznych.
W 1936 roku w Rosji włączono do wojskowego arsenału patogeny wąglika i tularemii. Mniej więcej w tym samym czasie w rosyjskiej armii prowadzono pierwsze doświadczenia, których celem było przetestowanie sposobów użycia tej nowej broni. W praktyce zastosowano ją podczas II wojny światowej niedaleko miejscowości Rostów przeciw nadciągającej niemieckiej armii gen. Paulusa.
W 1937 roku Laboratorium X zostało przekazane NKWD i zarządzane było przez kolejnych szefów Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego: Ławrientija Berię, Wiktora Abakumowa i Siemiona Ignatiewa. Dopiero jednak na początku lat 70. zaczęło narastać zainteresowanie użyciem broni biologicznej w przyszłych wojnach.
W 1972 roku po raz pierwszy w historii ludzkości naukowcy dokładnie zbadali DNA, dając tym samym początek inżynierii genetycznej. Pojawiła się możliwość manipulowania genomami żywych organizmów. Już na pierwszej, poświęconej badaniom w dziedzinie inżynierii genetycznej, konferencji międzynarodowej, która odbyła się w 1975 roku w Asilomar w Stanach Zjednoczonych, zauważono, że technologie rekombinacji DNA mogą się okazać niezmiernie przydatne w prowadzeniu wojny biologicznej. Pierwsze eksperymenty w tej dziedzinie natychmiast przyciągnęły uwagę kręgów wojskowych.
Już w 1973 roku rada ministrów Związku Radzieckiego zadekretowała w tajnym postanowieniu, że przygotowania do wojny biologicznej będą prowadzone według nowych zasad - z wykorzystaniem biologii molekularnej oraz inżynierii genetycznej.
Po 1973 roku, równolegle do programu wojskowego, został stworzony cywilny system przygotowań do wojny biologicznej. Był on kontrolowany przez KGB i GRU, a jego zasady zostały określone na podstawie rozkazu XV zarządu sztabu generalnego Ministerstwa Obrony. Dla lepszego kamuflażu ta cywilna część programu broni biologicznej została włączona do cywilnego wydziału - Głównej Agencji Przemysłu Mikrobiologicznego (Gławmikrobiopromu) - pod ogólną nazwą agencji badawczej Biopreparat.
W prace w ramach tego programu zaangażowanych było wiele ministerstw oraz instytutów naukowych i laboratoriów prowadzących tajne eksperymenty z niebezpiecznymi patogenami ludzkich i zwierzęcych chorób.
W skład każdego z instytutów Biopreparatu wchodziły po dwie grupy laboratoryjne: jedna z nich działała w bardziej lub mniej jawny sposób i skupiała się na pokojowych badaniach, druga zaś była tajna. To w ramach jej prac powstawały bojowe odmiany mikroorganizmów. W sumie w skład Biopreparatu wchodziło około czterdziestu instytutów i fabryk.
Pracowałem w tym ściśle tajnym departamencie wywiadu przez prawie dwadzieścia lat, będąc bezpośrednim świadkiem wydarzeń, które opisuję w tej książce. Opowiadam w niej o zadaniach i planach wydziału, jego nowej taktyce po "reformie" na początku lat 90., o jego tajnych operacjach na Zachodzie, o jego pracownikach, moich byłych kolegach.
Niektórzy mogą stwierdzić, że przyczyniliśmy się do przygotowań do totalnej wojny biologicznej, i osądzać nas z tego powodu. Inni mogą zauważyć, że pomagaliśmy w umacnianiu stanu równowagi między supermocarstwami. Opracowywanie, udoskonalanie i zastosowanie broni biologicznej okazało się najbardziej niebezpieczną sferą ludzkiej działalności mogącą doprowadzić do zagłady całego gatunku.
Prostota i niskie koszy wytwarzania tej broni przyciągnęły uwagę wojskowych, nieuczciwych naukowców, terrorystów, organizacji ekstremistycznych i wielu agresywnych rządów.
Nowoczesna broń biologiczna jest trudna do wyśledzenia, a jej rozwojowi praktycznie nie da się zapobiec. Każda jej nowa generacja wraz z każdym nowym etapem rozwoju i przełomem w inżynierii genetycznej staje się coraz bardziej wyrafinowana. Broń ta łatwo może się wymknąć spod kontroli jej twórców.
Biologiczny demon musi zostać powstrzymany, a można to zrobić tylko poprzez współdziałanie wielu krajów. Międzynarodowa współpraca w dziedzinie ograniczenia rozprzestrzeniania broni biologicznej jest koniecznością. W XXI wieku zadanie to musi się stać naszym wspólnym celem.
Publikowany powyżej tekst pochodzi z książki "Byłem agentem KGB do zadań specjalnych" Aleksandra Kuzminova. Ukazuje się ona właśnie nakładem wydawnictwa Bellona
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
