Choroby przytoczone w tym artykule nie są niecodzienne. Poza ogromnymi pokładami siły i hartu ducha potrzebnymi do walki z często bolesną chorobą, pacjenci borykający się z rzadkim syndromem muszą jeszcze wykrzesać z siebie choć odrobinę mocy, by walczyć z ludzkimi uprzedzeniami, brakiem akceptacji i przede wszystkim niedostatkiem wiedzy wśród otaczającego ich społeczeństwa.

Poznajcie jedne z najniebezpieczniejszych chorób i zaburzeń.

Zobacz również: Zespół Moebiusa - choroba, która nie pozwała się uśmiechać

Źródło:Dzień Dobry TVN

POLECAMY RÓWNIEŻ PAŃSTWA UWADZE:

Masz te objawy? To może być nowotwór

Fibrodysplazja

Postępujące kostniejące zapalenie mięśni, czyli fibrodysplazja, to kolejna, bardzo rzadka choroba genetyczna, w której dochodzi do skostnienia tkanki mięśniowej i łącznej. Tkanka kostna chorego rozrasta się w sposób niekontrolowany, przez co pacjent jest niczym „żywa statua” – traci możliwość swobodnego poruszania się, jest więźniem swojego ciała. Ponieważ występują znaczne trudności z przeżuwaniem pokarmów, chorzy borykający się z postępującym kostniejącym zapaleniem mięśni są wychudzeni.

Do zgonu dochodzi przeważnie w chwili unieruchomienia klatki piersiowej i infekcji oddechowych oraz niewydolności serca.

Wrodzona obojętność na ból

Może się wydawać, że życie bez odczuwania bólu będzie łatwiejsze i przyjemniejsze, a jednak… Nieodczuwanie bólu sprzyja wielu urazom – pacjenci nie rozróżniają bowiem skrajnych temperatur, z powodu choroby nie znają też barier, które hamują ich przed niebezpiecznymi czy wręcz destrukcyjnymi zachowaniami. U chorych często dochodzi do złamań kości, zakażeń, przypadkowych urazów czy owrzodzeń języka, a wszystko przez zmniejszone czucie.

Łaknienie spaczone (zespół Pica)

Łaknienie spaczone (zespół Pica)
Wyobrażacie sobie, by jeść szkło, drewno, włosy lub kurz? Zdrowy człowiek nie ma apetytu na takie „specjały”, jednak istnieją ludzie, którzy borykają się z rzadkim zaburzeniem o podłożu behawioralno-biochemicznym, polegającym na potrzebie jedzenia rzeczy, które nie są żywnością. Aby uznać tego typu zachowanie za schorzenie, człowiek musi przez ponad miesiąc spożywać np. kamienie, piasek, szkło będąc przy tym w wieku, w którym jedzenie tego typu rzeczy dobitnie świadczy o niedostosowaniu do poziomu rozwoju.

Wśród łaknienia spaczonego wyróżnia się np. ksylofagię (konsumpcję drewna), litofanię (zjadanie kamieni), trichofagię (zjadanie włosów lub wełny), geofagię (konsumpcję ziemi), hialofagię (spożywanie szkła) czy urofagię (wypijanie moczu).

Łaknienie spaczone dotyka wszystkie grupy wiekowe, jednak najczęściej występuje wśród małych dzieci oraz kobiet w ciąży.