Atak powstańców śląskich zakończył się pełnym sukcesem.
Odbito Olzę, Odrę, Uchylsko, Bełsznicę, 
Kamień nad Odrą i Buków. Niemcy ponieśli poważne straty i wycofali się na drugą stronę Odry oraz do Czechosłowacji. Powstańcy odzyskali tereny wcześniej utracone i odzyskali linię rzeki Odry i Olzy.

Walki pozycyjne trwały jeszcze do dnia 5 lipca, kiedy to wojska sojusznicze obsadziły wyznaczoną wcześniej linię demarkacyjną.

Zwycięstwo w bitwie strona polska okupiła jednak dużymi stratami, przewyższającymi straty sił niemieckich. W bitwie pod Olzą zginęło 51 powstańców śląskich, 60 zostało rannych, a 90 trafiło do niewoli. Niemcy stracili 35 ludzi, 17 zostało rannych, a 60 wzięto do niewoli. Bitwa pod Olzą była drugim pod względem skali starciem polsko-niemieckim podczas powstań śląskich i najważniejszym czynem zbrojnym Grupy Operacyjnej Południe. Bitwa miała kluczowy charakter w powodzeniu III powstania śląskiego. Przerwanie frontu w tym miejscu groziłoby wejściem Niemców na tyły powstańców i klęską całego powstania.

Na zdjęciu powstańcy z Wodzisławia Śl.

3 maja 1921 roku wybuchło III powstanie śląskie. Było reakcją miejscowej ludności na niekorzystny podział Górnego Śląska przez Międzysojuszniczą Komisję Rządzącą i Plebiscytową. Polsce przyznano wówczas niewielkie tereny rolnicze w okolicach Rybnika i Pszczyny. Dyktatorem powstania był Wojciech Korfanty. Miał do dyspozycji ok. 50 tys. osób.

- Cały świat ma na nas zwrócone oczy, więc musimy pokazać i zaznaczyć, że rzeczywiście dorośliśmy do swego zadania i że jesteśmy godnymi być wolnymi obywatelami Ojczyzny – przemawiał do powstańców Alojzy Seget, dowódca IV Raciborskiego Pułku Piechoty w III Powstaniu Śląskim.

Na zdjęciu polskie kartki propagandowe wydawane w czasie Plebiscytu w 1920 r. Miały one na celu zniechęcić miejscową ludność do głosowania na Niemcy

Nad ranem 3 maja 1921 roku powstańcy śląscy opanowali Wodzisław (walki toczyły się także w innych powiatach). Po kontrataku niemieckich mieszkańców miasta zginęło po kilka osób z każdej ze stron konfliktu. Ciężko ranny został dowódca 14 Pułku Powstańców Śl. Józef Michalski. Po oblężeniu powstańców, które trwało kilka godzin, znów przejęto miasto. Najważniejsza bitwa w naszym regionie miała dopiero nadejść.

Zdjęcie przedstawia rekonstrukcję walk o Wodzisław Śl. w wykonaniu GRH Piechota "HEER"

Siły powstańcze szybko opanowały tereny ziemi wodzisławskiej. Front ustabilizował się przebiegając linią rzeki Odry od granicy polsko-czechosłowackiej aż po Brzezie nad Odrą. Zanim doszło do krwawej bitwy pod Olzą, powstańcy próbowali zdobyć Ostróg, wschodnie przedmieście Raciborza. Gdyby im się to udało, opanowaliby prawobrzeżną Odrę od Raciborza aż po Bierawę i Koźle. W okolicach Olzy jej linia była obsadzona przez pododdziały 14 Wodzisławskiego Pułku Powstańców Śląskich. Pułk ten wchodził w skład Grupy Południe pod dowództwem p.płk Bronisława Sikorskiego, której sztab znajdował się w Wodzisławiu.

Na zdjęciu szkic sytuacyjny bitwy olzańskiej