Tajemnicze budowle i miejsca w północno-wschodniej Polsce. W sam raz na klimatyczną jesienną wycieczkę

Grobowiec rodzinny pruskiego rodu baronów von Fahrenheid zbudowany w Rapie na początku XIX wieku obrósł wieloma legendami. Baron Friedrich von Fahrenheid egiptologią zainteresował się w Paryżu i postanowił wybudować piramidę w swoim majątku. Miała ona zapewnić znakomite warunki do mumifikacji szczątków doczesnych jego rodziny.

W niezwykłym grobowcu złożono siedmiu członków rodziny von Fahrenheid w tym samego fundatora budowli. Piramida przez lata obrosła legendami.

Jedna z opowieści głosi, jakoby powracający z podróży baron zastał martwymi siedmioro członków swojej rodziny (mieli zatruć się posiłkiem z grzybami) i dla nich zbudował grobowiec w kształcie piramidy.

Jak informuje nawet Wikipedia, inna, współcześniejsza już legenda, opowiadana przez niektórych okolicznych mieszkańców dotyczy braku głów u pochowanych. Według niej, w czasach, gdy grobowcem nikt się już nie opiekował, zaraza zabiła całe bydło w okolicy. Ludzie mieli podejrzewać, że leżące w piramidzie zwłoki są złymi marami, gdyż się nie rozkładają, i to one spowodowały pomór. Chcąc zwalczyć złe moce pozbawiono ciała głów. W istocie najprawdopodobniejsze jest, że zbezczeszczenie zwłok dokonało się podczas dewastacji dokonanej przez czerwonoarmistów w 1945 roku.

W czasie dwóch wojen światowych obiekt zdewastowano. Grobla, która prowadziła do piramidy zarosła drzewami i grobowiec trwał ukryty w lesie przez wiele lat. Dopiero w latach 90 XX wieku ułatwiono dojście do budowli. W 2018 roku odrestaurowano piramidę, która odzyskała dawną świetność.

Jadąc drogą krajową nr 66 z Kleszczel do Bielska Podlaskiego, warto skręcić w okolice wsi Dubiażyn, gdzie, tuż przy polnej drodze, stoi niezwykły grobowiec. Zrujnowana budowla wyróżnia się na tle zwykłych zabudowań i przyciąga uwagę. To ostatni ślad po wielkim majątku Podbiele, rodzinny grobowiec jego ostatnich właścicieli.

Lidia Grigoriewna Żołtuchina, żona gen. Aleksandra N. Żołtuchina, grodzieńskiego powiatowego marszałka szlachty kupiła majątek w 1873 r. Majątek liczył wtedy 305 dziesięcin (335,5 ha). Już wcześniej funkcjonowały w nim młyn, gorzelnia i karczma. Jednak za czasów Żółtuchinów dokonano tu kolejnych inwestycji. (źródło)

Po drugiej wojnie światowej majątek rozparcelowano i dziś praktycznie nie ma po nim śladu. Został tylko grobowiec, ostatni strażnik pamięci rodziny Żołtuchinów.

Ukryty w mazurskich lasach, niedaleko miejscowości Pozezdrze, bunkier do dziś robi wrażenie. Idąc leśną drogą leśną w końcu natrafiamy na polanę na której możemy zobaczyć budynek, który wybudowano dla zbrodniarza wojennego, prawej ręka Hitlera, Heinricha Himmlera.

Bunkier Heinricha Himmlera był użytkowany od końca czerwca 1941 do 20 listopada 1944 roku. Kwatera "Hochwald", otoczona była wokół pasem pól minowych, położonych między zasiekami z drutu kolczastego a dodatkowo od strony zewnętrznej płotem z siatki drucianej.

Strop bunkra ma około 2 metry grubości. Niemcy wycofując się wysadzili cały kompleks, ale do dziś przetrwał tylko bunkier Himmlera.

Miejsce mocy w Puszczy Białowieskiej to niewielka polana na której znajdziemy ułożone w specyficzny sposób kamienie i dziwnie uformowane drzewa. Przypuszcza się, że było to miejsce kultu dawnych Słowian. W tym miejscu miały się odbywać prastare rytuały.

Wiele odwiedzających to miejsce osób odczuwa szczególnego rodzaju wibracje. Zdaniem specjalistów i osób szczególnie wrażliwych, znajdziemy tu szczególnej mocy pozytywne promieniowanie, które korzystnie wpływa na człowieka.

O niepiśmiennym chłopie z podlaskiej wsi Grzybowszczyzna, Eliaszu Klimowiczu, słyszała cała Polska. Kiedy żył, w latach 30. XX wieku, nie był aż tak sławny - choć setkami ściągali do niego mieszkańcy Ziemi Bielskiej, Nowogródczyzny i Wołynia. Po konflikcie z duchownymi prawosławnymi Ilja postanowił stworzyć Wierszalin - nową stolicę świata i miejsce swojego kultu.

Dziś z niedoszłej stolicy świata zostało niewiele: dom, obok stodoła, kilka metrów dalej trzeci budynek, a na wzgórzu w lesie - fundament pod świątynię.

Legenda proroka Ilji i Wierszalina - stolicy nowego świata, którą zamierzał stworzyć Eliasz Klimowicz - przerosła rzeczywistość - pisała 17 lat temu na naszych łamach Anna Mierzyńska. - Ilja stał się symbolem ludowej, kresowej religijności - prostej i naiwnej, ale nieporównywalnie głębszej niż wiara, z jaką na co dzień mamy do czynienia. W Wierszalinie, wiosce zbudowanej w środku lasu, podobno żyło się lepiej i spokojniej. Nawet szatan nie miał do niej dostępu - twierdził Ilja. Tylko ta miejscowość miała przetrwać zbliżający się koniec świata. Nowe Jeruzalem - tak nazywali je wyznawcy Ilji.

Jesienią 1939 roku gdy wybuchła II wojna światowa Ilia zniknął w tajemniczych okolicznościach. Większość prób wyjaśnienia jego losów zakłada, że zginął na początku wojny.