A łatwo nie było. Mur berliński był długi na ponad 100 kilometrów, składał się z 45 tysięcy żelbetonowych płyt o wysokości 3,6 metra, zwieńczonych grzbietem uformowanym z betonowej rury. Pas przy murze, w niektórym miejscach szeroki na 100 metrów, nazywano strefą śmierci. Na śmiałków, którzy chcieli go pokonać, czekały 302 wieże strażnicze i co najmniej 11 przeszkód. Były to m.in. druty, których zahaczenie powodowało wystrzelenie rakiet świetlnych; pale zaporowe; rowy przeciwczołgowe; deski z gwoździami. Przejdź dalej --->

Mur padł w nocy z 9 na 10 listopada 1989 roku. 10 listopada na miejscu był też Ludwik Wasecki, polski stomatolog od 1979 roku mieszkający w Berlinie Zachodnim. Dentysta dołączył do berlińczyków demontujących płyty. Mur po niecałych 30 latach przeszedł do historii. Większość zapory dzielącej Niemców przerobiono na 310 tysięcy ton żwiru do budowy dróg. Przejdź dalej --->

Część bloków, które nie zostały zniszczone, rząd NRD wystawił m.in. na aukcji w Monte Carlo. Udało się sprzedać wszystkie płyty, ale niektóre z nich nie zostały odebrane. Wtedy za symboliczną kwotę pozyskał je Wasecki. Łącznie w różnych miejscach udało mu się kupić prawie 40 segmentów. Przejdź dalej --->

Stomatolog przewiózł je do Sosnówki, niewielkiej wsi w województwie dolnośląskim, około 150 km od Poznania, blisko granicy z województwem wielkopolskim. Płyty z muru Wasecki ustawił w kształcie paraboli na łące pod lasem. Przejdź dalej --->