Śnieg teatr narodowy

A może takie wędrówki w głąb literatury, także tej odłożonej z dawna na półkę, jakoś rozszerzają nasze doświadczenia?

Goldoni wciąż jest popularny. Daje nam burze w szklance wody. Ale mamy tam też opowieść o człowieku, który próbuje okiełznać ludzką naturę. To chyba postać...

Ten tekst, komunikatywnie podawany przez aktorów Teatru Dramatycznego, jest jednak czymś więcej niż publicystyka, i czymś więcej niż sztuczka formalna. Piszę o...

Ta sztuka stała się dla mnie ciekawym elementem cywilizacyjnego dyskursu. Już samo to jest sukcesem Teatru Ateneum. A mądrej reżyserii odpowiada mądre...

Można do woli debatować, czy podstawowa reżyserska sztuczka Grzegorza Wiśniewskiego, cudzysłów dotyczący historycznych realiów, jest szczęśliwa. Bo przecież...

Przedstawienia o czymś i młodzi aktorzy, którzy umieją nas zadziwić. To stała cecha Teatru Ochoty. W przypadku sztuki Tennessee Williamsa dostajemy traktat o...

Tekst sztuki kanadyjskiego autora jest dobry, aktorzy grają znakomicie. I tylko te trochę publicystyki na końcu… Wiem, mam poczuć wagę tematu LGBT+. Ale dzieje...

Jest poważne podejście do tekstu, nie ma wygibasów mających koniecznie dowieść jakiejś obcej Szekspirowi, współczesnej tezy. Zarazem nie jestem pewien, czy mnie...

Magia teatru polega na tym, że jasne odpowiedzi nie są nam w „Młodziku” potrzebne. Czujemy przez skórę, że ta historia była nam potrzebna. Może i niezbędna.

Mamy świetnie śpiewającą aktorską młodzież. Dla nich warto „Piplaję” w Teatrze Syrena zobaczyć. Aczkolwiek nie mogę się uwolnić od wrażenia niespełnionej...

W dobie wojny na Ukrainie ten traktat o przemocy boli jeszcze bardziej. I już choćby dlatego teatr musi działać.

Ogląda się to z otwartymi ustami – także jako kawałek porządnego, w sumie, przy pewnych zabawach formą, tradycyjnego teatru opartego na słowie.

Możliwe, że kiedy kolejne teatry zmieniają się w laboratoria wykuwania nowego człowieka, na takim właśnie, solennym odczytywaniu myśli autora będzie już...

Ewa Bułhak i jej wspaniałe studentki dają nam w bezpretensjonalnym spektaklu muzycznym lekcję empatii.

W odwiedzeniu świata boskiej poetyki swinga kryje się zaciekawienie innym rodzajem estetyki i wyobraźni niż ta dzisiejsza. Ta inna estetyka to inny sposób...

Czy to jest tylko dyskurs o teatrze? A może o ludzkich marzeniach, złudzeniach, o wolności i jej braku? O tym, że możemy ją utracić na różne sposoby?

Wychodziłem jednak z teatru pod wrażeniem. Murawicki nie uległ pokusie łatwej doraźności. Jego inscenizacja była „o czymś” i „po coś”. Powracała do mnie myśl o...

Mam nieco inne wyobrażenie „Wieczoru trzech króli”, a jednak z ochotą wstałem przy finałowych brawach. Teatr Narodowy oferuje przyzwoitą, a miejscami mądrą...

Nie wiem, czy teatr Marie Darrieussecq i Adama Sajnuka przyniesie oczyszczenie. Ale ten niepokój, jaki po nim pozostaje, może być twórczy.

Czasem przestrzega się, że tam, gdzie aktorzy za dobrze się czują w pracy, tam nie zawsze zyskują widzowie. Ale ta maksyma nie dotyczy najwyraźniej Gędźby.

Dobry to spektakl, który wbrew moim obawom omija rafy publicystyki. Szczęśliwy, godny respektu to teatr, który nie zatraca wrażliwości na Czechowa, nie używając...

Dzięki „Pułapce” w Dramatycznym może nie poznajemy wszystkich przyczyn, dla których Franz Kafka pogrążył się w swoich lękach. Ale zaglądamy w nie. Jest to...