Speculum – Gdzie jest twoje królestwo? (2016, wideo)

Krążek zaczyna się od typowego dla Faith No More hitu „Monument” na płycie oznaczonego jako „Betonowa Yani” , a w tekście piosenki nazwany „naszą odpowiedzią na pindola Eiffela”czyli… wagina. Ci faceci chyba nigdy nie dorosną, zaś jako muzycy dojrzali byli chyba już w kołyskach. Intrygujące.

I tacy właśnie superfaceci śpiewają „nie chcę być mężczyzną” w identycznie hitowym, z fantastycznymi, funkowopodbnymi riffami „Ladyboy”. Jest w tej piosence echo dawnego murzyńskiego soulu, oczywiście ze sznytem FNM.

Tytułowe „Królestwo” rozpoczyna się dość pokręconym riffem, a zwrotki podane są w formie melorecytacji. Opis bitwy i układ melodii może także kojarzyć się Metalliką, w dodatku tekst o bitwie pod Stalingradem połączony z szekspirowskim dramatem dostał wyjątkowo psychodeliczne solo gitary.

W „Bombie w górę” w tle słychać klawisze jakich nie powstydziłby się Keith Emerson. Tu mamy krzyżówkę progresiwu z dość prymitywnymi dźwiękami jakby cytowanymi z Black Sabbath. Obrazek z dnia na wyścigach jawi się raczej rockowym kabaretem niż pełnokrwistym numerem koncertowym.

Za to tekst „Dziewczyny z Ryna” to jawne żarty z mrocznego country Johnny Casha zmieszane z aluzjami o wyraźnym podtekście erotycznym. W końcu gdy ma się dwadzieścia kilka lat najważniejszy jest twardy gryf. Tymon ma już dwa razy więcej, ale nadal jest… sobą.

Wydalam polityków, dziennikarzy, innowierców… czyli „Persona non grata”. Prosty, punkowo-metalowy numer może się spodobać i na koncertach. Cytaty z klasyków polskiego rocka mieszają się w jednym wielkim tyglu ironii dając porcję świeżego, niepokornego rocka.

Prawdziwe elektryczne banjo odzywa się w piosence „Złoty pociąg”. Dla zmyłki. Bo riff wzmocniony syntetycznymi dęciakami mógłby znaleźć się i na płycie King Crimson. Refren z beatlesowskimi chórkami jest typowy dla zainteresowań Tymona, zaś dialogi Eichmana z Hitlerem wymyślone jako część tekstu piosenki przypominają niegdysiejszą fascynację hitleryzmem Johna Lennona.

Niezwykle mrocznie brzmi z kolei song „Szewc wawelski”, a puenta tej opowieści nie napawa optymizmem, szczególnie jeśli jest się artystą.

W „Bóg tak chciał” Tymon wyraźnie wadzi się z Bogiem. Przy okazji pisze o nierównościach społecznych i kataklizmach. Ma prawo pytać, ważne że Speculum robią to na poważnie, nawet negując istnienie Istoty Wyższej. A przy okazji świetnie grają.
Idealnie skrojoną płytę kończy „Paweł” z aranżacją kojarzącą się po części z apokaliptycznymi waltorniami z Armii, a po części z Kultu. Tekstowo to kpina ze „złuszczonej skóry” Pawła Kukiza i brunatnej tłuszczy, która „grozi mu poparciem”. Wołanie „opamiętaj się” można skierować do całej klasy politycznej. Speculum gorzko ocenia całą polską politykę, a niby to rock and rollowcy.

Ta płyta świata nie zmieni, ale pozwalam sobie powtórzyć wcześniejszą opinię – lepszej grupy na Juwenalia dla myślących studentów i fanów rocka nie znajdziecie. „Bo tutaj jest jak jest”