Prof. Osiadacz: Jesteśmy w stanie zaspokoić krajowe potrzeby bez gazu z Rosji

Czy Polska jest zabezpieczona pod kątem dostaw gazu?
Pani minister Anna Moskwa zapewnia, że nic nam nie grozi. Pan minister Naimski zapewnia, że w październiku zostanie uruchomiony gazociąg Baltic Pipe, który dostarczy nam około 7–10 mld metrów sześciennych gazu z Norwegii. Mamy też około 4 mld metrów sześciennych wydobywanych z polskich źródeł. Zapasy w magazynach kształtują się na poziomie około 80 proc. według zapewnień rządu. Mamy interkonektory z Niemcami, Czechami i Litwą. Biorąc to pod uwagę myślę, że nie powinniśmy mieć problemów z zaspokojeniem potrzeb krajowych na ten surowiec.

Jakie jest polskie zapotrzebowanie na gaz ziemny?
W tej chwili rocznie zużywamy około 18 miliardów metrów sześciennych gazu. Pamiętajmy przy tym, że zużycie gazu zimą wynosi nawet 70 milionów metrów sześciennych na dobę. Latem ta wartość spada do poziomu około 25–28 milionów na dobę. Obecnie, czyli w okresie wiosennym, jest to około 40 milionów na dobę, może trochę mniej. Decyzja Rosjan o przerwaniu przesyłu gazu nastąpiła zatem w momencie spadającego zużycia gazu.

Jaka jest łączna pojemność polskich magazynów gazu ziemnego?
W tej chwili sumaryczna pojemność polskich magazynów nie przekracza 3 miliardów metrów sześciennych. To jest oczywiście wartość maksymalna. Zapełnienie ich, jak słyszymy, wynosi około 80 proc.

Jak te magazyny wyglądają?
W Polsce mamy dwa rodzaje magazynów. Pierwszy rodzaj to magazyny w strukturach geologicznych. Są to przestrzenie, z których sczerpano wcześniej gaz lub ropę. Drugim typem są magazyny kawernowe. Są to przestrzenie w wypłukanych złożach solnych. Do takich miejsc wtłaczany jest gaz.

Co ze złożami gazu łupkowego? Temat ten kilka lat temu był gorąco dyskutowany.
Podstawowym problemem w kwestii wydobycia gazu łupkowego jest to, że w Polsce złoża tego rodzaju są na dość dużych głębokościach. Ich wydobycie jest bardzo kosztowne. Inną sprawą jest to, że niektóre złoża gazu łupkowego usytuowane są w obszarach zurbanizowanych, co czyni ich wydobycie bardzo problematycznym.

Mamy złoża krajowe, interkonektory, gazoport, niebawem Baltic Pipe. Czy mamy jeszcze jakieś inne możliwości zabezpieczenia dostaw gazu do Polski?
Trzeba pamiętać, że są plany rozbudowy terminalu LNG w Świnoujściu. Dodatkowy zbiornik na gaz pozwoli na zwiększenie jego przepustowości. Poza tym jest też planowana budowa terminalu pływającego w Gdańsku. Rozbudowujemy też połączenia gazowe z krajami ościennymi. Mamy zatem perspektywy rozwoju różnych sposobów dostaw tego surowca i jesteśmy w stanie zaspokoić krajowe potrzeby bez gazu z Rosji.

Czy Polska, mając taką infrastrukturę przesyłową, może stać się regionalnym hubem gazowym, który zapewnia dostawy tego surowca do państw sąsiednich?
Polska ma szansę mieć nadwyżkę gazu w stosunku do potrzeb krajowych. Natomiast by stać się hubem, musimy rozbudować nasz wewnętrzny system dystrybucji tego surowca. Chodzi mianowicie o przepustowość krajowej sieci przesyłowej. By stać się takim hubem, musielibyśmy znacznie rozbudować nasz wewnętrzny system dystrybucji tego surowca. Żeby sprzedawać gaz także innym państwom, musimy mieć na tyle dużą sieć, która pozwoli zarówno na niezakłócone dostawy dla odbiorców krajowych, jak i zagranicznych. Na razie takiej sieci nie mamy.

Andrzej Osiadacz – polski inżynier, profesor nauk technicznych. Specjalizuje się w inżynierii gazownictwa i automatyce. Nauczyciel akademicki Wydziału Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej. Prezes Gaz-Systemu w latach 2004–2006. Członek rad nadzorczych i doradca spółek gazowniczych, m.in. PGNiG.