Pomóżmy chorej Marioli

Mariola ma małogłowie, jest też upośledzona umysłowo. Mieszka z mamą w 37-metrowym mieszkaniu na osiedlu 1000-lecia w Rzeszowie. Do chwili ukończenia 24. roku życia chodziła do szkoły specjalnej przy ul. Ofiar Katynia. Chodziła, bo do autobusu nie chce wsiąść, nie da się jej do tego namówić.

- Wiosna, lato, jesień, zima, w chłodzie i w gorące dni, chodziłyśmy na piechotę do szkoły, bo córka nie chce wsiadać do autobusu - mówi pani Grażyna Gierlak, matka dziewczyny.

Mariola, która do tej pory nie chciała rozmawiać, nagle włącza się do rozmowy.

- Bo nie lubię jeździć autobusami - stwierdza.

Od lutego zeszłego roku Mariola nie chodzi do szkoły, bo skończyła 24 lata, a przepisy dopuszczają udział w szkolnych zajęciach tylko do tego właśnie wieku.

- Próbowałam córkę umieścić w jakimś ośrodku, w Caritasie mi powiedzieli, że nie ma miejsc - tłumaczy pani Grażyna. - Byłam we wszystkich ośrodkach dziennego pobytu i warsztatach terapii zajęciowej. Nikt jej nie chce przyjąć. Wysyłają mnie do Zaczernia albo do Strzyżowa. Ale jak ja tam z nią dojadę, jak ona nie wsiądzie do autobusu, a na kupno samochodu mnie nie stać? - pyta pani Grażyna.

Rodzina utrzymuje się z zasiłków z pomocy społecznej, Mariola ma rentę.

- Chciałabym, żeby Mariola choć na kilka godzin mogła być poza domem. W szkole miała koleżanki, kolegów, było zupełnie inaczej. Ze mną siedzi w domu, nie ma kontaktu z rówieśnikami - mówi pani Grażyna.

Mariola przysłuchuje się rozmowie, w pewnym momencie zdradza: - Ja to bym chciała pracować, najbardziej przy pakowaniu cukierków. Zarobiłabym trochę, to kupiłabym mamie odkurzacz, bo zepsułam.

Ksiądz Stanisław Słowik, szef Caritasu Diecezji Rzeszowskiej, mówi, że nie może pomóc, bo w ośrodkach Caritasu nie ma miejsc.

- Mamy limity, więc nie możemy przyjąć więcej osób - mówi. - Ale tą sprawą powinien zająć się miejski ośrodek pomocy społecznej.

Jacek Gołubowicz, dyrektor MOPS w Rzeszowie, mówi Nowinom, że musi sprawę dokładnie poznać, żeby znaleźć rozwiązanie.

- Pracownik socjalny zbada sytuację tej rodziny, postaramy się pomóc - deklaruje dyr. Gołubowicz. - Jak nie w naszych placówkach, to może w placówkach prowadzonych przez stowarzyszenia czy fundacje. Jest wiele takich ośrodków, które wspierają młode niepełnosprawne osoby - mówi dyrektor.

Pani Grażyna przyznaje, że jest zmęczona. Nie pamięta, kiedy ostatni raz była gdzieś sama.

- Nie skarżę się, tylko szukam pomocy - tłumaczy. - Takie siedzenie w domu nie jest dobre ani dla córki, ani dla mnie. Może ktoś nam w końcu pomoże. Nie proszę dla siebie, tylko dla córki.

Do sprawy wrócimy.