Polscy himalaiści mogą wpisać się na karty historii. Chcą jako pierwsi zdobyć K2 zimą

W przyszłym tygodniu minie dokładnie rok od akcji ratowniczej przeprowadzonej przez Denisa Urubko i Adama Bieleckiego. Sytuacja nie miała precedensu, Urubko z Bieleckim oraz swoją ekipą przerwali próbę zimowego zdobycia K2, kiedy otrzymali wiadomość, że Tomasz Mackiewicz oraz francuska Elisabeth Revol utknęli na Nanga Parbat. Pozostawiając swoje marzenie o zdobyciu ośmiotysięcznika, rzucili się na pomoc i w rekordowym tempie dotarli na wysokość 6000 m n.p.m., gdzie czekała na nich francuska. Mackiewicza nie udało się uratować, pozostał na górze, ukryty w szczelinie przez Revol. Brawurowa akcja ratunkowa odbiła się szerokim echem w mediach na całym świecie, a Urubko i Bielecki zostali okrzyknięci bohaterami.

Teraz, rok po tamtych dramatycznych wydarzeniach, Polski Himalaizm nie zwalnia tempa i szykuje się do kolejnych wypraw. Na początku stycznia, grupa prowadzona przez Tomasza Tomalę wyruszyła na Batura Sar, pakistański siedmiotysięcznik. W przyszłym miesiącu himalaiści wyruszą na Mitre Peak, ale ich prawdziwym celem jest próba zimowego zdobycia K2, porzucona w zeszłym roku.Wspinaczka na mniejsze góry Karakorum ma być przygotowaniem gruntu pod wyczyn, którego wcześniej nie dokonał nikt.

- Podstawowym założeniem jest zdobycie przez uczestników doświadczenia. To jasne, że aby chodzić na ośmiotysięczniki, należy zdobyć doświadczenie również na niższych szczytach – mówił Tomasz Tomala w wywiadzie dla portalu wspinanie.pl

- W dużej mierze Batura Sar przypomina K2, którego zdobycie jest naszym głównym celem: panują tu te same warunki pogodowe, szczyt leży na tej samej szerokości geograficznej, zaś od nisko położonej bazy do szczytu osiąga się tu nawet większe przewyższenie, niż w przypadku K2 – dodaje Tomala.

Batura Sar (7795 m) jest dwudziestą piątą najwyższą górą na świecie. Dotychczas nikomu nie udało się jej zdobyć w warunkach zimowych, a to oznacza, że grupa Polskiego Himalaizmu Zimowego im A. Hajzera w ramach nabywania doświadczenia przed atakiem szczytu K2 może się wpisać na karty historii.

Akcja zdobywania Batura Sar rozpoczęła się 13 stycznia, kiedy to drużyna złożona z 7 członków wyruszyła do Islamabadu, stolicy Pakistanu. Uczestnicy następnie udali się samochodami do doliny Hunzy. Z tego miejsca, ze względu na brak możliwości korzystania z pojazdów, wyruszyli w towarzystwie korowodu, składającego się z miejscowych tragarzy w kierunku południowej ściany Batury. Po zgromadzeniu sprzętu i założeniu bazy na odpowiedniej wysokości, himalaiści podejmą próbę zdobywania szczytu.

Oprócz zdobywania Batury Sar, polscy himalaiści postanowili w 2020 zdobyć również Mitre Peak. Ten sześciotysięcznik również znajduje się w paśmie górskim Karakorum. Tak jak w przypadku Batury Sar, szczyt został zdobyty tylko w sezonie letnim. Polska ekipa oprócz normalnych wyzwań związanych z nieprzychylną pogodą będzie musiał się zmierzyć z nową, dotychczas niewypróbowaną, wielościenną ścieżką. Tzw. droga Ghirardin, która służyła pierwszym zdobywcą Mitre Peak zostanie wykorzystana przez Polaków jako droga zejścia.

Wyprawa będzie się składało z pięciu osób, a jej kierownikiem sportowym został Janusz Gołąb, legenda polskiego himalaizmu, człowiek który w 2012 r. razem z Adamem Bieleckim zdobył w czasie zimy Gaszerbrum I, a dwa lata później wespół z Marcinem Kaczkanem zdobył K2.

– Szczyt sam w sobie nie jest wysoki, bo to zaledwie sześciotysięcznik, ale za to bardzo wymagający, zwłaszcza, że wspinaczkę wielościanową podejmujemy zimą i do tego z zamiarem zdobycia szczytu nieeksploatowaną dotychczas drogą. Co więcej – aktualnie na Mitre Peak było tylko jedno udane, letnie wejście, więc próba stanięcia na nim zimą będzie tym samym pierwszą w historii Karakorum – mówi Jerzy Natkański, kierownik organizacyjny wyprawy.

Wyprawa ma się odbyć w dniach od 21 lutego do 22 marca, ale w internecie wciąż trwa zbiórka na pokrycie wydatków. Organizatorzy szacują, że koszty zamkną się w kwocie 120-150 tysięcy złotych. W ramach tej kwoty mieszczą się środki przeznaczone na bilety lotnicze, polisy ubezpieczeniowe oraz zakupu specjalistycznego sprzętu wspinaczkowego i jedzenia.

Polski himalaizm od lat odnosi wiele sukcesów. Dotychczas, z 14 ośmiotysięczników (tzw. Korony Himalajów) Polacy zdobyli aż 10. Wszystko zaczęło się w 1980 r., kiedy to Krzysztof Wielecki i Leszek Cichy pod kierownictwem Adama Zawady zdobyli najwyższą górę świata, Mount Everest (8848 m). Od tamtego momentu rozpoczął się triumfalny marsz polskiego himalaizmu, który swoje największe sukcesy osiągnął właśnie w latach 80-tych.

Wyzwanie na 2020 r. postawione przez Polski Himalaizm Zimowy im A. Hajzera jest niezwykle trudne. Aby zdobyć K2 w sezonie zimowym należy zmierzyć się z licznymi przeciwieństwami losu. Temperatura na K2 potrafi spaść nawet do poziomu -50 st. Celsjusza. Jeśli połączyć to z ekstremalnymi wiatrami sięgającymi 120 km/h, to możliwość niepowodzenia jest bardzo duża.

Warunki pogodowe sprawiają, że podłoże, po którym poruszają się himalaiści składa się niemal wyłącznie z twardego lodu. Jedyną możliwością na zdobycie szczytu w takich warunkach jest „wstrzelenie” się w tzw. okna wiatrowe, gdy siła wiejącego wiatru spada do prędkości 60 km/h. Wówczas himalaiści mają kilka godzin na podjęcie wspinaczki na szczyt w przystępnych warunkach. Muszą jednak dokonać tego w bardzo krótkim czasie, dlatego tak kluczowe jest przygotowanie fizyczne członków wyprawy.

Oprócz polskiej ekipy, wyzwania zdobycia K2 w czasie zimy podjął się również 32-letni Nepalczyk Gyalje Sherpa. Krytykowany jest jednak za użycie tlenu w czasie wspinaczki. Polska wyprawa zapowiada, że co prawda będzie miała ze sobą tlen, ale zostanie on wykorzystany tylko w sytuacjach wyjątkowych oraz do celów medycznych.