Psycholog: Nic nie usprawiedliwia przemocy wobec dziecka

Bicie dzieci, jako metoda wychowawcza. Czy coś się w tej kwestii zmieniło przez lata?

Tak. Zmieniło się. Zaczynając od końca lat 90. i intensywnych kampanii społecznych prowadzonych przez znanych psychologów i psychoterapeutów, po dzień dzisiejszy świadomość rodziców na temat skutków bicia dzieci jest na pewno większa. Nie do pomyślenia jest też w obecnych czasach bicie dzieci przez inne osoby dorosłe np. nauczycieli, trenerów, wychowawców, co w latach 70. czy 80. zdarzało się nagminnie. Niemniej jednak nadal spotykamy dziecięcych pacjentów bitych przez swoich rodziców.

Dlaczego tak się dzieje?

Przyczyny nakładają się na siebie, ale najczęściej jest to sytuacja rodzica, który sam był bity w dzieciństwie. Do tego dokładają się poczucie sfrustrowania, kryzys w związku, kompleksy, potrzeba odreagowania napięć. Wtedy dziecko jako najsłabsza osoba jest najbardziej dostępnym obiektem. Często czynnikiem uwalniającym agresję u rodzica jest alkohol.

Jakie są skutki bicia dzieci?

Skutki są krótko i długofalowe. Te, które pojawiają się najszybciej to zaburzenia emocjonalne u dzieci, lęki, nerwice, nierzadko objawy depresji, zaburzenia snu, trudności szkolne. Długofalowe to niskie poczucie własnej wartości, wycofywanie się z relacji, niepewność siebie. A u części dzieci pojawiają się zaburzenia zachowania. Dzieci takie stają się agresywne, nadużywają substancji, zdarza się, że wchodzą w konflikt z prawem.

Większość Polaków nadal uważa, że dziecku można dać klapsa...

Utrzymujące się przekonanie, że jeden klaps to nie przemoc czy, że nie zaszkodzi, z psychologicznego punktu jest błędne. Uczymy w ten sposób dzieci, że przy rozwiązywaniu problemów ważne jest tylko to, kto jest silniejszy. Rodzice stosujący klapsy jako metodę wychowawczą nie powinni być zdziwieni, że ich dzieci biją młodsze rodzeństwo, czy biją kolegów, bo tego nauczyły ich właśnie "nieszkodliwe" klapsy.