Jednym z bohaterów złotej ery wagi ciężkiej był też Larry Holmes. Pogromca Muhammada Alego z rekordem 48-0 był o krok od wyrównania rekordu legendarnego Rocky'ego Marciano, który zakończył karierę z bilansem 49-0. Plany pokrzyżował mu jednak... brat Leona Spinksa z poprzedniego wpisu, Michael. Skreślany przez wszystkich mistrz wagi półciężkiej nie przestraszył się faworyzowanego (6:1) i pewnego siebie rywala. Dał świetną walkę i wrócił do domu z kolejnym tytułem. Holmes nigdy się po tej porażce nie pozbierał. Przegrał wszystkie ważne walki do końca kariery, w tym rewanż siedem miesięcy po pierwszym spotkaniu ze Spinksem.

Największe rozczarowania przeżywał jednak nie kto inny jak Mike Tyson. W 1996 r. pokonał go Evander Holyfield którego szansę na zwycięstwo oceniano na 1:25. „The Real Deal” znokautował jednak „Bestię” w 11. rundzie, wcześniej dając mu solidną lekcję boksu. Rewanż zakończył się z kolei skandalem - Tyson odgryzł rywalowi kawałek ucha. Do wielkiej formy "Żelazny Mike" już nigdy nie wrócił.

Początek końca Tysona zaczął się jednak już w 1990 r. w Tokio, porażką z Jamesem „Busterem” Douglasem. Choć amerykański pięściarz w ringu wydawał się Supermanem, którego nie sposób pokonać, trapiły go problemy osobiste. Kilka dni przed walką spędził podobno przede wszystkim imprezując. Mimo tego na Douglasa nie stawiał nikt - choć za dolara można było wygrać aż 42. Tyson miał rywala na deskach w ósmej rundzie, ten jednak zdołał się zregenerować i w 10. starciu doprowadził do największej sensacji nie tylko w historii boksu, ale też prawdopodobnie całego sportu.

W bardziej odległej historii boksu nie brakuje innych sensacji, choćby zwycięstwa Jima Braddocka z Maxem Baerem (1935 r.), Maxa Schmelinga z Joe Louisem rok później czy Randy'ego Turpina z Sugar Rayem Robinsonem (1951). A jakie są wasze ulubione wygrane underdogów z faworytami?