Największe od 50 lat polowanie na Nessie. Czy w szkockim jeziorze mieszka mityczny potwór?

– Coś słyszeliśmy. To były cztery charakterystyczne dźwięki – mówił lider poszukiwań Alan McKenna. – Wszyscy byliśmy podekscytowani. Pobiegliśmy sprawdzić, czy rejestrator jest włączony. Niestety okazało się, że tak nie jest – dodał.

Z kolei Aga Balińska i Matty Wiles wierzą, że udało im się dostrzec bestię podczas porannej kąpieli. Jak wspominają dzień był spokojny, a powierzchnia jeziora płaska. W pewnym momencie w oddali pojawiła się falista linia, przypominająca swoim kształtem „słynne garby Nessie”.

– Powierzchnia jeziora była płaska jak w młyńskim stawie, nie można było pomylić tego kształtu z falą. Wystawał na trzy lub cztery stopy nad wodą – powiedział Matty.

– Byliśmy tym bardzo podekscytowani. Wyglądało to jak garby, które można zobaczyć w sklepie z pamiątkami. Nie spodziewaliśmy się, że coś takiego się wydarzy. Słyszeliśmy, że było kilka innych osób, które coś widziały. To był naprawdę dobry dzień – wspomina natomiast Aga Balińska.

Pierwsza pisemna wzmianka o potworze z Loch Ness pochodzi z „Żywota św. Kolumby” z VIII w. Według przekazu ten irlandzki święty, żyjący w VI w. miał przepędzić potwora za pomocą modlitwy.

W 1658 r. podróżnik Richard Frank w swoich pamiętnikach wspominał o „pływającej wyspie”, która pojawiała się na powierzchni jeziora Loch Ness. W jego opisie była ona zbudowana z mchu i innej materii leśnej. O dziwo płynęła jednak pod wiatr.

„Wodne byki” pojawiają się również w przekazach ludowych. Kilka relacji o spotkaniu potwora pochodzi z drugiej połowy XIX w., a także z początku XX w.

Jednak prawdziwa fascynacja potworem pojawiła się wraz z pierwszymi zdjęciami domniemanego stworzenia na początku lat 30. XX w. Najsłynniejsze z nich, zrobione 21 kwietnia 1934 r., zostało jednak w latach 90 uznane za fałszerstwo.

W celu rozwikłania zagadki jeziora Loch Ness zorganizowano również kilka ekspedycji. Największa z nich miała miejsce w roku 1970. Wówczas zarejestrowano liczne niezidentyfikowane odgłosy, które – zdaniem badaczy – nie mogły być wydane przez żadne ze znanych zwierząt.

Zdaniem niektórych kryptozoologów – badaczy poszukujących mitycznych zwierząt – potwór z Loch Ness miałby być przedstawicielem plezjozaurów – mezozoicznych gadów wodnych, które wymarły w kredzie.

Źródło: Reuters, Mirror, Wikipedia

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Portal i.pl codziennie. Obserwuj i.pl!