Najpierw Zbigniew Bródka, później Aleksandra Król - w Pekinie znów dopada nas tzw. klątwa chorążego

To oczywiście tylko przesąd, a miejsce w czołowej ósemce na igrzyskach jest niewątpliwie bardzo dobrym wynikiem naszej snowboardzistki. Z drugiej jednak strony Król otwarcie mówiła przed wylotem do Pekinu, że interesuje ją medal, nie miejsce w czołówce.

Kto wie, czy by go ostatecznie nie zdobyła, gdyby nie trafiła w ćwierćfinale równoległego slalomu giganta na główną faworytkę (i późniejszą zwyciężczynię) - Czeszkę Ester Ledecką. Na mecie Polka sama wspominała o pechu...

Trudno też inaczej mówić o przypadku Bródki, który po cichu liczył, że znów wszystkich zaskoczy. Tak jak osiem lat temu w Soczi...

Okazało się jednak po raz kolejny, że czasem warto (nie piszemy tego rzecz jasna śmiertelnie poważnie) być na bakier z logiką i uwierzyć w przesądy. Bo nie były to jedyne w historii przypadki, gdy chorąży polskiej ekipy wypadał później poniżej oczekiwań.

Nie od początku, bo w przeszłości flaga nie przeszkadzała stawać na podium wielu naszym sportowcom (bierzemy pod uwagę również igrzyska letnie). I to nawet na najwyższym stopniu, jak ciężarowiec Waldemar Baszanowski, który dokonał tej sztuki aż dwa razy - w 1964 roku w Tokio i cztery lata później w Meksyku. Jednak do czasu, a ostatnim, któremu udała się ta sztuka, był judoka Waldemar Legień, który wywalczył złoty medal na igrzyskach w Barcelonie (1992 r.).

Od tamtej pory nie udało się to nikomu (w 2016 roku w Rio de Janeiro o krok był Karol Bielecki, ale nasi piłkarze ręczni przegrali mecz o brąz), a jednym z najbardziej spektakularnych przypadków były igrzyska w 2012 r. w Londynie. Polską flagę niosła wówczas Agnieszka Radwańska, którą uważano za jedną z naszych największych nadziei medalowych. Nie bez powodu, bo olimpijski turniej tenisowy rozgrywany był na kortach Wimbledonu, na których kilka tygodni wcześniej dotarła do finału w turnieju Wielkiego Szlema.

Tym większe było zaskoczenie, gdy krakowianka odpadła już w pierwszej rundzie. Po latach mało kto pamięta, że miała problemy ze zdrowiem, a rywalka (Niemka Julia Goerges) rozegrała wówczas mecz życia... Dużo mówiło się za to o klątwie chorążego.

Chociaż... może w tym właśnie był problem. Jednym z najbardziej przesądnych sportowców na świecie jest Rafael Nadal, który nawet butelki z wodą zawsze ustawia na korcie w ten sam sposób, z etykietami zwróconymi w stronę linii bazowej, z której gra (co wymusza zmianę ustawienia przy każdej zmianie stron). Niedawno Hiszpan wygrał wielkoszlemowe Australian Open i został najbardziej utytułowanym tenisistą w historii.

Wśród kobiet jedną z najbardziej utytułowanych (więcej wielkoszlemowych tytułów w grze pojedynczej ma tylko Australijka Margaret Smith Court) jest z kolei Amerykanka Serena Williams, która nie zmienia, a nawet nie pierze swoich skarpet w trakcie turniejów...

Lista chorążych polskiej reprezentacji w letnich igrzyskach

1924 Paryż: Sławomir Szydłowski (lekkoatleta)
1928 Amsterdam: Marian Cieniewski (zapaśnik)
1932 Los Angeles: Janusz Ślązak (wioślarz; brąz w czwórce ze sternikiem)
1936 Berlin: Klemens Biniakowski (lekkoatleta)
1948 Londyn: Mieczysław Łomowski (lekkoatleta)
1952 Helsinki: Teodor Kocerka (wioślarz; brąz w skiffie)
1956 Melbourne: Tadeusz Rut (lekkoatleta)
1960 Rzym: Teodor Kocerka (wioślarz; brąz w skiffie)
1964 Tokio: Waldemar Baszanowski (ciężary; złoto)
1968 Meksyk: Waldemar Baszanowski (ciężary; złoto)
1972 Monachium: Waldemar Baszanowski (ciężary)
1976 Montreal: Grzegorz Śledziewski (kajakarz)
1980 Moskwa: Czesław Kwieciński (zapaśnik)
1984 Los Angeles: Polska nie brała udziału w igrzyskach
1988 Seul: Bogdan Daras (zapaśnik)
1992 Barcelona: Waldemar Legień (judoka; złoto)
1996 Atlanta: Rafał Szukała (pływak)
2000 Sydney: Andrzej Wroński (zapaśnik)
2004 Ateny: Bartosz Kizierowski (pływak)
2008 Pekin: Marek Twardowski (kajakarz)
2012 Londyn: Agnieszka Radwańska (tenisistka)
2016 Rio de Janeiro: Karol Bielecki (piłkarz ręczny)
2021 Tokio: Maja Włoszczowska (kolarstwo górskie) i Paweł Korzeniowski (pływanie)

Lista chorążych polskiej reprezentacji w zimowych igrzyskach

1924 Chamonix: Kazimierz Smogorzewski (dziennikarz)
1928 Sankt Moritz: Andrzej Krzeptowski (narciarstwo)
1932 Lake Placid: Józef Stogowski (hokej)
1936 Garmisch-Partenkirchen: Bronisław Czech (narciarstwo klasyczne)
1948 Sankt Moritz: Stanisław Marusarz (skoki narciarskie)
1952 Sankt Moritz: Stanisław Marusarz (skoki narciarskie)
1956 Cortina d'Ampezzo: Tadeusz Kwapień (biegi narciarskie)
1964 Innsbruck: Jerzy Wojnar (saneczkarstwo)
1968 Grenoble: Stanisław Szczepaniak (biathlon)
1972 Sapporo: Andrzej Bachleda-Curuś (narciarstwo alpejskie)
1976 Innsbruck: Wojciech Truchan (narciarstwo)
1980 Lake Placid: Józef Łuszczek (biegi narciarskie)
1984 Sarajewo: Józef Łuszczek (biegi narciarskie)
1988 Calgary: Henryk Gruth (hokej)
1992 Albertville: Henryk Gruth (hokej)
1994 Lillehammer: Tomasz Sikora (biathlon)
1998 Nagano: Jan Ziemianin (biathlon)
2002 Salt Lake City: Mariusz Siudek (łyżwiarstwo figurowe)
2006 Turyn: Paulina Ligocka (snowboarding)
2010 Vancouver: Konrad Niedźwiedzki (łyżwiarstwo szybkie)
2014 Soczi: Dawid Kupczyk (bobsleje)
2018 Pjongczang: Zbigniew Bródka (łyżwiarstwo szybkie)
2022 Pekin: Aleksandra Król (snowboard) i Zbigniew Bródka (łyżwiarstwo szybkie)