Powieść „Znany szum morza” Magdaleny Majcher zamyka „Sagę nadmorską”, której akcja rozpoczęła się na Kresach, w Woli Ostrowieckiej i Lubomlu, a jej zasadnicza część dzieje się w Ustroniu Morskim. To w tym niewielkim nadmorskim miasteczku, na Ziemiach Odzyskanych, rodzina Zielczyńskich znalazła po II wojnie światowej swoje miejsce na ziemi.
„Znany szum morza” to opowieść o Jagodzie, córce Gabrieli, bohaterki „Zimnego koloru nieba” i wnuczce Marcjanny, którą poznaliśmy w „Obcym powiewie wiatru”. Akcja dzieje się w latach 90. i współcześnie, w XXI wieku.
Jagoda jest w klasie maturalnej, kocha morze i próbuje zaplanować swoją przyszłość. Jej chłopak, Tomek, studiuje w Szczecinie i chce z tym miastem związać swoją przyszłość. Jagoda nie wyobraża sobie życia poza Ustroniem Morskim, interesuje się historią miasteczka i jego pierwszych powojennych osadników. Dlatego dużo rozmawia z babcią, słucha jej wspomnień i wszystko skrzętnie notuje.
Zobaczcie koniecznie
Związek Jagody i Tomka przeżywa kryzys, ale koniec końców młodzi się zejdą i będą planować wspólne życie. Oboje cieszą się na wieść o ciąży Jagody. I kiedy wydaje się, że Jagoda ma szansę jako pierwsza przerwać fatum ciążące nad kobietami w rodzinie Zielczyńskich, którym nie jest dane zaznać szczęścia i miłości, doświadczają za to tragedii, krzywd i bólu - córka Gabrieli rodzi synka z zespołem Downa.
Magdalena Majcher kolejny raz porusza w swojej powieści ważny i bolesny temat. Z dużą dozą wrażliwości opisuje codzienność rodziców wychowujących dziecko z zespołem Downa. Są w tej książce momenty wzruszające i budujące, ale są i dramatyczne chwile, bo Majcher w swoim stylu wystawia Jagodę na próbę i nie oszczędza jej, podobnie jak wszystkich swoich bohaterek.
„Znany szum morza” przypomina mi popularną i lubianą przez czytelniczki serię Majcher „Wszystkie pory uczuć”. Pewnie za sprawą tego, że pisarka znów sięga po ważny społecznie problem – wychowanie dziecka z zespołem Downa, a cała książka jest po prostu powieścią obyczajową.
Niezmiennie uważam, że najlepszą książką Magdaleny Majcher jest otwierający trylogię „Obcy powiew wiatru”. Bardzo podobała mi się również druga część pt. „Zimny kolor nieba”, która jest powieścią z wyraźnymi i mocnymi wątkami psychologicznymi – przemocy emocjonalnej i traumy dziedziczonej.
W „Znanym szumie morza” zaintrygował mnie wątek Niemki, której rodzina mieszkała przed II wojną w Henkenhagen (tak nazywało się przed wojną Ustronie Morskie, kiedy było miasteczkiem niemieckim). Żałuję, że pisarka go mocniej nie rozwinęła w tej książce. Ale może jeszcze do tej historii powróci?
Trzecia część „Sagi nadmorskiej” jest udanym zamknięciem historii, którą Magdalena Majcher rozpoczęła w przededniu wybuchu II wojny światowej, historii rodziny Zielczyńskich i historii Polski, bo w „Znanym szumie morza” pojawia się sporo ważnych dla naszego kraju wydarzeń z historii współczesnej, jak chociażby wejście Polski do NATO czy referendum unijne. Polecam!
Magdalena Majcher, „Znany szum morza", Pascal, 2019, 400 stron
Nie przegapcie
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
