Kopciuszek, który dotarł na koniec świata z piosenką nagraną w garażu [WIDEO]

Marzena Rogozik
Marzena Rogozik
Dla Oli Maciejewskiej muzyka to pasja, na scenie jest w swoim żywiole
Dla Oli Maciejewskiej muzyka to pasja, na scenie jest w swoim żywiole Fot. archiwum prywatne
Aleksandra Maciejewska. Zza biurka w banku trafiła wprost na scenę, na której „Błogosławieni miłosierni” zaśpiewała nie tylko dla papieża.

- U boku Jakuba Blycharza i dwójki innych wokalistów zaśpiewałaś hymn ŚDM przed Ojcem Świętym i tysiącami pielgrzymów. Jak to się stało, że znalazłaś się w tej bajce?

- Chyba tak miało być. Ta niesamowita przygoda, która trwała ponad dwa lata zaczęła się od telefonu Kuby. Przyjaźniliśmy się od dawna, a kiedy w 2014 roku krakowska Kuria ogłosiła konkurs na hymn Światowych Dni Młodzieży 2016 zapytał mnie, czy, jeśli on napisze piosenkę, ja ją zaśpiewam. Bez wahania odpowiedziałam „pewnie”! Staliśmy się we dwójkę trzonem tej inicjatywy, zebraliśmy naszych przyjaciół i wspólnie stworzyliśmy konkursowe nagranie. Praca nad nim dała nam dużo radości, mimo że nie dysponowaliśmy wielkimi funduszami, więc były to garażowe nagrania.

Autor: Marzena Rogozik

- Wysłaliście nagranie na konkurs i…

- … i o nim zapomnieliśmy. Procedura konkursowa trwała bardzo długo, więc gdy po kilku miesiącach dowiedziałam się, że to nasza piosenka „Błogosławieni miłosierni” została wybrana z 94 innych byłam w szoku, nie spodziewałam się tego w najśmielszych marzeniach. Owszem wiedzieliśmy, że piosenka jest dobra, ale gdy Kuba zadzwonił do mnie z tą wiadomością myślałam, że sobie żartuje.

To zwycięstwo było dla mnie potwierdzeniem tego, że Bóg powołuje ludzi do konkretnych rzeczy i potem za tę pracę ich wynagradza. Zwłaszcza, że nie jestem profesjonalną wokalistką, nigdy się nie uczyłam w szkole muzycznej, tylko przez jakiś czas pobierałam lekcje prywatne.

Śpiewałam w chórze w liceum, potem w duszpasterstwie dominikanów, ale nie jestem profesjonalistką podobnie jak część członków naszego zespołu. I może to właśnie był klucz do naszego sukcesu?

- Sukcesu, który nie skończył się na wyborze waszego nagrania.

- Wygrana w konkursie oznaczała dla nas tyle, że piosenka pójdzie w świat. Bardzo szybko okazało się jednak, że bardzo się spodobała komisji i poprosili nas o nagranie oficjalnej wersji. Byłam zaskoczona, ale oczywiście się zgodziłam. Dla mnie to było ważne wydarzenie, bo gdy rozpoczynaliśmy nagrania byłam w siódmym miesiącu ciąży. Pracowaliśmy już w profesjonalnym studiu w Alwerni, wszystko zostało zorganizowane na bardzo wysokim poziomie, więc się stresowałam, czy temu podołam.

- Jednak znalazłaś w sobie ukryte pokłady energii?

- Sama nie wiem skąd (śmiech). Jak na siódmy miesiąc ciąży moje zdolności wokalne były nawet lepsze niż wcześniej. Zbudziły się we mnie ponadnaturalne możliwości. Zresztą to był czas ogromnej łaski dla nas wszystkich wyrwanych z szarej codzienności. Na co dzień pracuję w banku, a znalazłam się w innej rzeczywistości. W styczniu ubiegłego roku nagranie trafiło do internetu zaczęły go słuchać miliony ludzi na całym świecie. Pisali do nas, że piosenka jest wspaniała, porusza serca, że ludzie się przy niej nawracają. Wtedy uświadomiłam sobie, że dotarliśmy z naszą piosenką nagrywaną w garażu na koniec świata.

- A potem ten świat przyjechał do Ciebie, by wysłuchać hymnu na żywo...

- To dopiero było zaskoczenie. Wiedziałam, że podczas wizyty papieża Franciszka wystąpi chór i orkiestra prowadzona przez Adama Sztabę złożona z profesjonalnych i doświadczonych muzyków. Nie liczyłam więc, że obok nich znajdzie się miejsce dla mnie. Gdy otrzymałam zaproszenie, nie docierało do mnie, że będę mogła zaśpiewać hymn na żywo. Mam wrażenie, że w tym czasie byłam takim Kopciuszkiem, któremu spełnił się wymarzony sen. Myślę, że Bóg lubi się posługiwać ludźmi, którzy nie do końca czują się na siłach, by czemuś sprostać. I na ich przykładzie pokazuje, że się da i dzięki temu On sam objawia swoją moc, pokazując że dzięki Niemu to co niemożliwe staje się możliwe. Ja podołałam. Wyszłam na scenę i zaśpiewałam najpiękniej jak potrafiłam.

- Nie miałaś tremy, śpiewając przed Ojcem Świętym i milionem obcych ludzi z całego świata?

- Przed występem się bałam, że nie uniosę ciężaru tego profesjonalizmu, ale okazało się, że doskonale sprawdziła się naturalność, w której się świetnie odnalazłam. Ludzie nie kupują sztuczności, zwłaszcza podczas takich spotkań religijnych. Ta atmosfera naturalności, bez zbędnej pompatyczności udzieliła się wszystkim, od samego papieża zaczynając, który przecież stroni od wyniosłości. Dzięki temu mogłam doświadczyć tej chwili bez stresu, a wręcz z poczuciem bycia częścią naturalnego i bardzo radosnego wydarzenia.

- Jak w tym wszystkim odnalazła się Twoja rodzina?

- Mąż wspierał mnie od początku, gdyby nie on, nie dałabym rady. Mamy małe dziecko i każde moje wyjście wiąże się z jego poświęceniem. Jestem mu bardzo za to bardzo wdzięczna, bo cały trud i ciężar wziął na siebie. Mój wysiłek jest wynagradzany na scenie, jego nie. Mogę mu tylko być wdzięczna i jestem - ogromnie. A reszta rodziny? Oczywiście też jest bardzo dumna, czują się wyróżnieni, chociaż tata i babcia są lekko zawiedzeni.

- Zawiedzeni?

- Bo zostaliśmy pokazani w transmisji telewizyjnej ledwie raz (śmiech). Oni czekali przed telewizorem, żeby mnie zobaczyć, a hymn wykonywany był podczas najistotniejszych momentów uroczystości: gdy papież wjeżdżał, gdy wnoszono iskrę miłosierdzia. W tych chwilach kamery były skierowane w inną stronę, nie na nas.

- Nic straconego. Zostałaś za to uwieczniona w oficjalnym teledysku. Nawet razem z synkiem

- Tak, utulam go w nim do snu, a potem przykrywam kocykiem w czerwono-niebieskich barwach miłosierdzia. W tym teledysku dużo jest takich subtelnych porównań i symboli. Bardzo znamienna jest np. scena, w której przykrywam Danielka ręką, zaraz po tym pojawia się ujęcie z konfesjonału, gdy ksiądz, odpuszczając grzechy, czyni znak krzyża. To jest bardzo symboliczne. Podobnie jak matka wybacza wszystko swojemu dziecku, kochając go miłością miłosierną, tak samo Bóg w konfesjonale odpuszcza grzechy każdemu, kto do niego przyjdzie. I ludzie odbierają te przesłania. A poza tym mój synek bardzo lubi ten hymn, szybko go rozpoznaje i gdy słyszy gdzieś w tle tę melodię, zatrzymuje się i nasłuchuje.

- Cieszysz się, że hymn zaczął żyć własnym życiem?

- Pojawiają się kolejne wersje językowe, dostajemy dużo pozytywnych informacji zwrotnych. Cieszymy się, że inni przyjmują go jako swój hymn. Podczas ŚDM słyszeliśmy go na każdym kroku: śpiewali Hiszpanie, Rosjanie, Libańczycy. To niezwykłe doświadczenie.

- Ale Twoja bajka skończyła się wraz z ŚDM...

- Na szczęście nie. Wspólnie z przyjaciółmi, z którymi nagrałam hymn założyliśmy zespół grający muzykę chrześcijańską - niemaGOtu, bo okazało się, że Kuba chowa w szufladzie i w głowie mnóstwo piosenek. Premierową płytę z 11. kawałkami i hymnem wydaliśmy tydzień przed Światowymi Dniami Młodzieży.

Rozmawiała: Marzena Rogozik

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Materiał oryginalny: Kopciuszek, który dotarł na koniec świata z piosenką nagraną w garażu [WIDEO] - Dziennik Polski

Wróć na i.pl Portal i.pl