Jaki procent oceanu został odkryty? Badacze mają cel na 2030 rok

Oceaniczne dno cały czas pozostaje tajemnicą dla ludzkości i badaczy. Chociaż jesteśmy w stanie odkrywać różnorodne trudne środowiska jak powierzchnia Księżyca czy lodowe zakątki Antarktydy, o oceanach cały czas wiemy względnie niewiele.

Większość głębin pozostaje cały czas niewidoczna dla ludzkich oczu, a czasami nawet pozostaje nieodwzorowana. W związku z tym, naukowcy próbują odpowiedzieć na pytanie - jaką część oceanu zbadaliśmy? W tej kwestii wiele zależy od tego, co uznamy za eksplorację.

Podstawą formą odkrywania jest mapowanie, czyli nakreślanie kształtu dna morskiego. Vicki Ferrini, geolog z Columbia University, wyznała, że do połowy 2023 roku zmapowana została około jedna czwarta dna oceanów za pomocą danych o wysokiej rozdzielczości.

"To jest szalone, że nie mamy pełnej mapy naszej planety" - wyznała.

W dzisiejszych czasach, do mapowania dna oceanu wykorzystuje się sonar. Jest to technika wykrywania, w której "instrumenty" znajdujące się w wodzie wysyłają fale dźwiękowe i mierzą, ile czasu potrzeba, aby fale się odbiły.

To tyczy się głębszych obszarów. Na płytszych naukowcy posługują się również satelitami i technikami, takimi jak lidar - rodzaj pomiarów wykorzystujący laser.

"Mapy topograficzne lub satelitarne Ziemi mogą ujawnić grzbiety i rynny przecinające płaskie równiny na dnie oceanu, sprawiając wrażenie, jakby całe dno oceanu zostało naniesione na mapę, jednak większość tych szczegółów modeluje się przy użyciu kombinacji danych satelitarnych, wahań grawitacji Ziemi i punktów o znanych głębokościach – w rzeczywistości nie mierzy się ich bezpośrednio" - wyjaśniła Ferrini.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Portal i.pl codziennie. Obserwuj i.pl!

Mapy o wyższej rozdzielczości pozwalają jednak wykryć cechy dna, które te modele całkowicie pomijają.

"Wystają góry podwodne i duże nierówności. Na dnie morskim znajduje się wiele pięknych, krętych kanałów, przez które głębokie prądy oceaniczne przepychają osady" - dodała.

Cały czas jednak lokalizacje, nawet o "wysokiej rozdzielczości" nie są zbyt szczegółowe w porównaniu ze szczegółami map świata.

Rozwój technologii pozwala jednak na regularne poszerzanie mapy dna oceanicznego. Głównie w tym celu działa inicjatywa Seabed 2030. Jej celem jest posiadanie kompletnej mapy dna oceanu do 2030 roku.

Ferrini zwraca uwagę, że nawet w przypadku zmapowania całego dnia, cały czas nie będziemy wiedzieć, z czego się ono składa, ani co tam żyje.

Do tego będzie konieczny kolejny etap eksploracji, który wymagał będzie zobaczenia dna oceanu. Co prawda już teraz badacze podwodnymi dronami przeczesują głębiny, jednak cały czas widzimy zaledwie niewielki ułamek dna.

"Ocean jest tak naprawdę tym, co podtrzymuje życie na planecie. Ważne jest więc, aby zrozumieć, co się tam znajduje, abyśmy mogli, miejmy nadzieję, dobrze sobie z tym poradzić" - podsumowała geolog.

źródło: Live Science

lena