Jacek Mikołajczyk urodził się w 1978 roku. Jest reżyserem teatralnym, tłumaczem i teatrologiem. Ukończył reżyserię opery i innych form teatru muzycznego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Akademii Muzycznej w Krakowie oraz kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
Współpracował także m.in. z Teatrem Muzycznym w Poznaniu, Operą Krakowską, Teatrem Muzycznym w Gdyni oraz stołecznym Teatrem Rampa, Och-Teatrem i Teatrem Komedia.
Jacek Mikołajczyk jest mocno związany ze Śląskiem. W latach 2002-2014 był kierownikiem literackim Gliwickiego Teatru Muzycznego. Przed rokiem zdobył Złotą Maskę za reżyserię spektaklu „Rodzina Addamsów” Marshalla Brickmana, Ricka Elice i Andrew Lippy w Gliwickim Teatrze Muzycznym.
Jak pisała wówczas nasza recenzentka, Hanryka Wach-Malicka, Mikołajczyk po raz pierwszy zobaczył „Rodzinę Addamsów”, w Nowym Jorku, na Broadway’u. Pomyślał wtedy, że ten zabawny, a niewystawiany dotąd w Polsce, musical mógłby zrealizować Gliwicki Teatr Muzyczny, z którym związany był zawodowo od kilkunastu lat. Pomysłem podzielił się z ówczesnym dyrektorem GTM - Pawłem Gabarą, który zgodził się na przygotowanie polskiej premiery tytułu i zaproponował Mikołajczykowi jego reżyserię oraz tłumaczenie libretta. Sukces był ogromny. Nawet najwięksi malkontenci nie znajdowali w przedstawieniu szczeliny, w jaką mogliby się wcisnąć z ewentualnymi uwagami krytycznymi; widowisko imponowało każdym elementem. Od precyzyjnej reżyserii, przez kapitalne aktorstwo, wykonanie muzyczne i oprawę scenograficzną, po inteligentne gry słowne w tłumaczeniu tekstu. Dla Jacka Mikołajczyka, powodzenie przedstawienia miało jednak podwójne znaczenie. Choć jest absolwentem studiów reżyserskich i współpracował przy kolejnych spektaklach musicalowych GTM, to „Rodzina Addamsów” była jego pierwszą, samodzielną realizacją teatralną!
- Wyzwanie było potężne - mówił reżyser - bo to spektakl z udziałem kilkudziesięciu aktorów, (role były dublowane). Plus liczne zmiany gigantycznych dekoracji i skomplikowana ścieżka muzyczna. Na szczęście, pracowaliśmy w bardzo twórczej, doświadczonej i zgranej ekipie. Wszyscy mieliśmy też podobne wyobrażenie o końcowym kształcie spektaklu, a to jest podstawą pracy w teatrze; inaczej wysiłek może się zmarnować. Bardzo dziś wszystkim dziękuję! Czy mieliśmy jakieś obawy? Mieliśmy, owszem. Głównie co tego, czy tematyka „Rodziny Addamsów” sprawdzi się w polskiej obyczajowości i mentalności. To są w końcu żarty z życia pozagrobowego, a akcja rozgrywa się cmentarnej scenerii. W Polsce mamy przecież bardzo poważny stosunek śmierci... Z drugiej strony, postacie musicalu są zwyczajnie sympatyczne i bardzo… ludzkie w swoich charakterach. Postawiliśmy na ten aspekt opowieści i pomysł się sprawdził . Nie próbowaliśmy na siłę „łagodzić” intrygi ani bohaterów. Tak naprawdę, Addamsowie to przecież ciągle „my”, tylko trochę „dalej” w egzystencji. Wielopokoleniowa, postrzelona, ale kochająca się rodzina. I widzowie to kupują!
Do sukcesu gliwickiego przedstawienia przyczynił się udany przekład Mikołajczyka, choć nie miał on łatwego zadania. Nie wszystko to, co śmieszy Amerykanów, trafia do polskiego widza, ale jednocześnie muszą być zachowane pointy piosenek, ważne dla rozwoju akcji. Realizatorzy znaleźli wyjście nietypowe - testowali dowcipny słowne, osadzone np. w polskich realiach, na … aktorach. Jak się okazało, metoda stuprocentowo skuteczna. Dokładnie w tych samych miejscach bawi się dziś publiczność.
CZYTAJCIE TEŻ:
Laureaci Złotych Masek - to oni kształtują naszą wyobraźnię
Przed Mikołajczykiem spore wyzwanie, bo, jak podpowiada Wikipedia, Teatr Syrena powstał w 1945 roku w Łodzi, a jego pierwszymi aktorami byli: Jadwiga Andrzejewska, Irena Malkiewicz, Stefania Górska, Stanisława Perzanowska, Jerzy Pichelski, Zygmunt Chmielewski, Wacław Jankowski, Kazimierz Pawłowski, Wieńczysław Gliński, Ludwik Sempoliński, Stefan Witas, Edward Dziewoński, Romuald Gierasiński, Kazimierz Rudzki, Alina Janowska, Eugeniusz Koszutek, Eugenia Sutt i Tadeusz Sutt.
Na deskach Syreny występowało wielu znakomitych muzyków, m.in. Violetta Villas, Mieczysław Fogg, Halina Kunicka, Marek Grechuta oraz Irena Santor. Teatr ma więc piękną historię i ogromną renomę.
Wielka woda 1997. Zobacz niezwykły dokument multimedialny, który przygotowaliśmy z okazji 20-rocznicy wydarzeń z lipca 1997 roku. Archiwalne filmy, zdjęcie i teksty. Zachęcamy, by oglądać w trybie pełnoekranowym komputera.
ZOBACZCIE FILM: Mija 20 lat od powodzi tysiąclecia:
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
