Generał Kiszczak wciąż wywołuje strach wśród mieszkańców Roczyn

WIDEO: Generał Czesław Kiszczak nie żyje. Miał 90 lat

Źródło: TVN24, X-News

W Roczynach generał urodził się i wychował. Po śmierci swojego ojca w 1978 r. rzadko się tu pojawiał, w ostatnich latach wcale. Starsi mieszkańcy wsi wciąż jednak pamiętają, gdy tu mieszkał i jego późniejsze wizyty.

Nasi dziennikarze wybrali się do Roczyn w miniony poniedziałek. Mimo że do wioski nietrudno trafić, zlokalizowanie domu rodzinnego Czesława Kiszczaka stało się nie lada wyzwaniem. Mieszkańcy bali się nam go wskazać i odsyłali po wskazówki z jednego końca wsi na drugi. W końcu trafiliśmy na starszą kobietę.

– Pani pojedzie na ul. Topolową, tam powinni wiedzieć – powiedziała. Zapytana, czy dom Kiszczaka jest właśnie na tej ulicy, wpadła w panikę. – Ale ja tak nie powiedziałam! Ja nie wiem, gdzie mieszkał! Poza tym jedźcie stąd lepiej. Generał nie żyje, więc dajcie spokój. Nie ma tu już czego szukać i lepiej nie prowokować losu – wykrzyczała, odchodząc szybkim krokiem.

Budynek faktycznie mieści się przy tej ulicy. Rodzinny dom, gdzie po ślubie zamieszkali Jan i Rozalia Kiszczak (rodzice generała), popadł w ruinę. Stara drewniana chałupa stała się miejscem alkoholowych libacji, co widać po pozostawionych tu butelkach. Zewnętrzne ściany „ozdobione” są wulgarnymi napisami, a jeden z nich sugeruje, że mieszkała tu zdradziecka rodzina.

W środku znaleźć można wiele „skarbów” sprzed lat: garnki, maszyny rolnicze, drewniane skrzynie i kawałki mebli. Dom, do którego później przeprowadziła się rodzina Kiszczaków i w którym wychował się generał, stoi kilkadziesiąt metrów dalej.
Nasi dziennikarze przez blisko dwie godziny szukali we wsi osoby, która zgodzi się na rozmowę. W końcu się udało, ale zanim nasz rozmówca odpowiedział na nasze pytania, najpierw sam zadał wiele, aby mieć pewność, z kim rozmawia.

Tu też ludzie znikali

– Jak ktoś przychodzi do mojego domu i pyta o Kiszczaka, nogi mi się uginają. Od razu myślę, gdzie są moi bliscy i boję się, że któryś z nich zniknie w dziwnych okolicznościach – – mówi nam dalszy krewny generała. Twierdzi, że nie on jeden żyje w takim przekonaniu. Uważa, że generał nawet po śmierci ma swoich „ludzi”, a ci zdolni są do największych zbroni. Jego obawy nie są bezpodstawne.

Instytut Pamięci Narodowej przyznaje, że nazwisko Kiszczaka przewijało się w wielu sprawach, w tym w śledztwie w sprawie związku przestępczego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Tam Kiszczak miał być głównym oskarżonym. Dotyczyło ono różnego rodzaju tajemniczych zgonów w latach 80., a także innych zdarzeń, takich jak pobicia czy stosowanie tortur.

– Ludzie tu znikali i słuch o nich również – twierdzi krewny Kiszczaka. – Wystarczyło podpaść jemu lub jego ludziom – mówi, a na dowód słów opowiada własną historię z 1973 r.

– Była zabawa w centrum wsi. Czesiek siedział tam ze swoimi ludźmi. Kobiety tylko donosiły do stołu jedzenie, a reszta wręcz w pokłonach hołdowała towarzystwu – wspomina. – Ja się upiłem i wyskoczyłem z głupim tekstem do jednego esbeka (agent Służby Bezpieczeństwa – przyp. red.). Wtedy, w jednej chwili, muzyka przestała grać, ludzie zamarli, część zaczęła uciekać. Ten esbek podszedł do mnie, złapał za gardło i powiedział: połowę rodziny wybili ci hitlerowcy i gdyby nie to, co ci w żyłach płynie, drugą połową zająłbym się osobiście – wspomina mężczyzna, próbując jednocześnie opanować drżenie rąk. Przyznaje, że to była jedna z nielicznych sytuacji, kiedy cieszył się, że Czesław Kiszczak jest jego krewnym.

Od początku nasz rozmówca prosił, aby niczego nie notować. Bał się, że dziennikarskie zapiski mogą stać się dowodem jego słów. Zapytany o imię i nazwisko wręcz wyrecytował swoje dane, jakby podanie ich było obowiązkiem. Mieliśmy wrażenie, że mężczyzna czuje się przesłuchiwany, a jego potężne ciało skrywa w środku wystraszone dziecko. W rozluźnieniu napięcia nie pomogły nasze zapewnienia, że w żaden sposób nie chcemy wykorzystać tej rozmowy przeciwko niemu.

– Wiem, że jest 2015 r., mam świadomość, że generał nie żyje, a cała jego armia przestała formalnie funkcjonować, ale to nie znaczy, że zniknęła – mówi mężczyzna. – Łeb został odcięty, ale macki dalej są i nie znamy dnia ani godziny, jak nas dopadną – przekonuje.

Mężczyzna twierdzi, że ludzi myślących jak on w wiosce jest znacznie więcej. Twierdzi, że to właśnie ze strachu przed konsekwencjami ludzie nie chcieli wskazać nam domu rodzinnego Kiszczaka.

– Niby jeden drugiego zna, ale nikt nie ma pojęcia, czy pośród tych „przyjaciół” nie ma „życzliwego”, który doniesie tam, gdzie trzeba. A mówienie z pogardą o generale to wyrok śmierci z datą wykonania na wczoraj – mówi.
Krewny generała przyznaje, że jego rodzina nie miała łatwego życia we wsi. Kiedy w Polsce zmienił się ustrój, wielu mieszkańców Roczyn nabrało odwagi, aby się zemścić.

– Z zakładu pracy musiałem odejść, a po zmroku z duszą na ramieniu wychodziłem na pole – mówi. – Zawsze szedłem z kamieniem w ręku, bo bałem się, że ludzie mnie zlinczują – dodaje.
Mimo przeżyć i niechlubnej historii rodziny nasz rozmówca wydaje się bardzo radosną i życzliwą osobą. Zwracamy mu na to uwagę.

– Uśmiech na twarzy nie oznacza szczęścia. Serce mi pęka, że muszę dźwigać piętno zbrodniarza, choć nikomu nic w życiu złego nie zrobiłem – tłumaczy starszy pan.

Czesław Kiszczak pochowany został w minioną sobotę na cmentarzu prawosławnym na warszawskiej Woli. Byłego szefa MSW żegnali najbliżsi i znajomi, w sumie zaledwie 30 osób. Przełomowym momentem uroczystości pogrzebowych była mowa wygłoszona przez żonę generała nad jego grobem.

– Padają gdzieś tam słowa ludzi zakłamanych, nienawistnych, słowa pełne zła. Bóg ci zapłaci za wszystkie krzywdy, które niewdzięczny, niegodny Polak ci czynił – powiedziała wdowa, stojąc nad trumną.

12 stycznia 2012 r. w procesie autorów stanu wojennego warszawski Sąd Okręgowy, uwzględniając wniosek IPN, wymierzył karę 2 lat w zawieszeniu b. szefowi MSW Czesławowi Kiszczakowi za udział w grupie przestępczej o charakterze zbrojnym pod wodzą Wojciecha Jaruzelskiego. Sąd wymierzył mu karę 4 lat więzienia (obniżoną o połowę na mocy amnestii) i zawiesił jej wykonanie na 5 lat.

Sąd zgodził się z aktem oskarżenia IPN, że stan wojenny przygotowano i wprowadzono niezgodnie z ówczesną konstytucją, a dokonała tego „grupa przestępcza o charakterze zbrojnym”, złożona z ludzi na najwyższych stanowiskach. Według sądu ten związek tworzyli generałowie: Wojciech Jaruzelski, Czesław Kiszczak, Florian Siwicki oraz Tadeusz Tuczapski.

Wyrok nie zapadł wobec byłego premiera i szefa PZPR gen. Wojciecha Jaruzelskiego ani gen. Floriana Siwickiego – byłego wiceministra obrony i szefa Sztabu Generalnego LWP, których sprawy wyłączono z głównego procesu z uwagi na zły stan ich zdrowia. Wyroku nie doczekał kolejny oskarżony – gen. Tadeusz Tuczapski, były wiceminister obrony i sekretarz Komitetu Obrony Kraju. Zmarł w 2009 r. jako oskarżony.