Francuzi są wściekli na Macrona. Porównują go do Ludwika XIV

Francuzi nie składają broni, chcą, by decyzję Emmanuela Macrona o przepchnięciu przez parlament reformy emerytalnej bez głosowania cofnięto.

Liczba protestujących z dnia na dzień rośnie, ale prezydent nie ustępuje. Nakazał nawet premierowi użyć specjalnych uprawnień do ominięcia parlamentu, zamieniając już jątrzący się spór w kryzys polityczny i instytucjonalny.

Protestujący w Paryżu ruszyli w czwartek spod Bastylii. Wielu trzymało plakaty z montażem Macrona ubranego na wzór „Króla Słońca” Ludwika XIV, któremu towarzyszyło hasło „Méprisant de la République” (Pogarda dla Republiki).

- Mamy dość prezydenta, który myśli, że jest Ludwikiem XIV, który nie słucha, który myśli, że tylko on wie, co jest dobre dla tego kraju – mówił Michel Doneddu, 72-letni emeryt z paryskiego przedmieścia.

Miał tabliczkę z napisem „Jupiter, ludzie sprowadzą cię z powrotem na Ziemię”, nawiązując do pseudonimu używanego przez krytyków aroganckiego zachowania Macrona.

- Mieliśmy wielu bezużytecznych prezydentów, ale przynajmniej wiedzieli, kiedy słuchać, a kiedy się wycofać – dodał Doneddu. - Ale Macron jest na innej planecie - dodał.

Wykorzystanie przez premier Élisabeth Borne artykułu 49.3 konstytucji do przeforsowania reformy emerytalnej przez parlament bez głosowania, rozwścieczyło Francuzów. Mówią tak: stawką jest nasza demokracja. Dochodzi do starć, pali się opony i wali kamieniami w policję. Macron dolał oliwy do ognia, mówiąc, że jest gotów zaakceptować niepopularność, bo ustawa jest „konieczna” i „leży w interesie kraju”.

Sondaże pokazują, że ponad dwie trzecie kraju sprzeciwia się przeglądowi systemu emerytalnego. Zdecydowana większość Francuzów wyraziła poparcie dla protestów, które zakłóciły pracę szkół, transportu i wywozu śmieci. Ocena Macrona spadła do 28% według sondażu Ifop, co jest najniższym wynikiem od czasów kryzysu żółtych kamizelek.

Na wiecu w Paryżu w czwartek wielu mówiło, że głosowało na Macrona, ale tylko w tym celu, by trzymać skrajną prawicę z dala od władzy – a nie w celu wsparcia obiecanej przez niego reformy emerytalnej.

- Nasza demokracja jest zepsuta, zmusza nas to do wyboru mniejszego zła – mówiła studentka z Paryża Maude.

Mniejszościowy rząd Borne'a nie jest pierwszym, który skorzystał z artykułu 49.3. Był on uruchamiany sto razy od 1962. Rzadko jednak używano go do forsowania reformy o takim zakresie i tak odrzucanej przez opinię publiczną.

Istotą reformy emerytalnej jest plan podniesienia minimalnego wieku emerytalnego z 62 do 64 lat i zaostrzenia wymagań dotyczących pełnej emerytury. Związki zawodowe twierdzą, że proponowane środki są niesprawiedliwe i dotykają głównie pracowników o niskich kwalifikacjach, którzy wcześnie rozpoczynają pracę, głównie fizyczną, a także kobiety, których kariera jest przerywana. Postrzegana niesprawiedliwość reformy emerytalnej Macrona dotknęła nerwu kraju, którego motto ma słowo „égalité” (równość).

- Podniesienie wieku emerytalnego to dla nas wyrok śmierci – mówił 40-latek, protestujący w w Paryżu. - Wykonuję pracę (zbiera śmieci-red) od 10 lat i to więcej niż wystarczająco, aby kogoś zmęczyć.

Jeden z pracowników kolei przypomniał natomiast, że poprzedni rząd Macrona już utrudnił pracownikom przechodzenie na wcześniejszą emeryturę ze względu na szczególnie wyczerpujący charakter ich pracy.

Francuski prezydent osiągnął co najmniej jedną rzecz: Zjednoczył przeciwko sobie wszystkie związki zawodowe. – To nie lada wyczyn! - mówią Francuzi. Środowy wywiad telewizyjny Macrona wywołał dodatkowe gniewne reakcje. Związkowcy zintensyfikowali kampanię blokad i zakłóceń stacji kolejowych, zajezdni autobusowych i autostrad.
Przerwy w dostawie prądu sprawiły, że ratusz w 5. dzielnicy Paryża, kierowany przez centroprawicowego burmistrza, który popiera reformę, został pozbawiony energii na kilka godzin.

- Gniew jest większy niż kiedykolwiek – mówił Ian Brossat, zastępca burmistrza Paryża, który uczestniczył w czwartkowym wiecu owinięty w trójkolorową szarfę, którą zwykle noszą wybrani urzędnicy podczas wydarzeń publicznych.

- Nasi rodzice walczyli o to, abyśmy żyli lepiej i cieszyli się zasłużoną emeryturą. Teraz solidaryzujemy się z młodszymi pokoleniami – powiedziała 67-letnia Sylvie Bredillet.

- Macron mówi, że się trzyma – no cóż, my też – dodał jej partner Philippe.

- Bitwa w parlamencie może się skończyła, ale to nie koniec. Macron odsunął się od demokracji, bojąc się, że straci głos. Teraz musimy wziąć sprawy w swoje ręce - kontynuowała Sylivie.

mf