Finał sprawy Fundacji Niezłomni. Agnieszka Wojciechowska van Heukelom prawomocnie niewinna

– Sąd Apelacyjny w Warszawie uznał, iż miałam prawo do oceny i krytyki poczynań pana Wojciecha Łuczaka, prezesa Fundacji Niezłomni im. mjra Zygmunta Szendzielorza ps. „Łupaszka" – podkreśla w rozmowie z polskatimes.pl Agnieszka Wojciechowska van Heukelom. – Nie przekroczyłam w tej krytyce dozwolonych granic – dodaje łódzka działaczka społeczna i była opozycjonistka.

– Działałam w interesie społecznym, w trosce o godne traktowanie pamięci Żołnierzy Wyklętych – zaznacza van Heukelom. – Proces trwał trzy lata. Zgromadzony wcześniej obszerny materiał dowodowy przemawia na moją korzyść. Oskarżenie mnie o pomówienie to absurd – ocenia.

– Cieszę się, że wyrok jest już prawomocny i ostateczny. Przepis, na podstawie którego zostałam postawiona przed sądem (art. 212 Kodeksu karnego), już dawno powinien zniknąć z naszego prawodawstwa, bo jest wykorzystywany do ograniczania prawa krytyki, zamykania ust społecznikom i dziennikarzom – apeluje van Heukelom. – Ten przepis nie istnieje w innych krajach, nie można wchodzić w rolę prokuratury i jako tzw. oskarżyciel prywatny wywołać procesu karnego. Uświadomił mi to mój pełnomocnik, znany adwokat mec. Marek Markiewicz, któremu z serca dziękuję za spektakularną obronę – mówi działaczka.

Wyrok w apelacji potwierdził wcześniejsze orzeczenie uniewinniające Agnieszkę Wojciechowską van Heukelom, które zapadło pod koniec zeszłego roku w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Woli.

Sprawę wniósł do sądu prezes Fundacji Niezłomni Wojciech Łuczak, który poczuł się zniesławiony wypowiedziami Agnieszki Wojciechowskiej van Heukelom. Łódzka działaczka wskazała na szereg kontrowersyjnych działań Fundacji kierowanej przez Łuczaka, m.in. organizowanie bez pozwoleń zbiórek pieniężnych na wydobycia szczątków Żołnierzy Wyklętych, prowadzenie prac bez zgody właściwych organów oraz łamanie prawa poprzez niezgłoszenie znalezisk prokuraturze.

Czytaj więcej o tej sprawie:

– Pani Wojciechowska van Heukelom występowała w sprawie niewątpliwie społecznie ważnej, mianowicie pewnego określenia procedury wydobywania szczątków osób, które były ofiarami systemu komunistycznego, co powinno leżeć w gestii IPN–u i przez tę instytucję powinno być finansowane – podkreśla w rozmowie z polskatimes.pl mec. Marek Markiewicz, adwokat pozwanej.

– Pani oskarżona w programie telewizyjnym, którego przecież nie była autorem, wypowiedziała opinię na temat swojego późniejszego sądowego przeciwnika [Wojciecha Łuczaka, prezesa Fundacji Niezłomni – red.], która była oparta na publikacjach prasowych, nigdy niezaprzeczonych i co najważniejsze: potwierdzonych także przez pismo Urzędu Morskiego. Opinia ta dotyczyła pewnych uchybień (tak to nazwijmy) w pracy pana Wojciecha Łuczaka – wyjaśnia znany adwokat.

– Najgorsze jest to, że tryb, który w tej sytuacji zastosowano [art. 212 Kodeksu karnego – red.], to jest taki tryb, z którym od dawna wszyscy walczymy, ponieważ schemat jest taki, że sąd rozstrzyga w takich sprawach, czy dana wypowiedź mogła albo nie naruszyć dobra osobiste. Wcale się nie wymaga tutaj, by rzeczywiście doszło do naruszenia, do znieważenia czy do pomówienia danej osoby – tłumaczy prawnik. Dodaje zarazem, że jego zdaniem w takich sprawach właściwsze jest stosowanie procedury nie karnej, lecz cywilnej.

Markiewicz przypomina, że Trybunał Konstytucyjny w kilku wyrokach wskazywał już, że regulacja zawarta w art. 212 Kodeksu karnego nie jest najtrafniejsza. Prawnik postuluje, że z inicjatywą wykreślenia tego przepisu z Kodeksu karnego powinien wystąpić obecny rząd. – Czy naprawdę mamy czas i pieniądze na to, żeby w tym trybie, który przeznaczony jest do zwalczania poważnych występków i poważnych naruszeń, dochodzić ochrony dóbr osobistych? – pyta retorycznie Markiewicz. – W takich sprawach wystarczą sankcje cywilne i ta sprawa idealnie to pokazuje, ponieważ nikt nie może odmówić pani Wojciechowskiej van Heukelom tego, że działa w ewidentnie społecznym interesie – wskazuje adwokat.