Odra (2019-obecnie)

Epidemia odry, podobnie jak AIDS, wciąż trwa. W związku z tym, że choroba dotyka głównie dzieci poniżej 5 roku życia, Światowa Organizacja Zdrowia uznaje ją za jedno z największych zagrożeń dla Afryki. W Europie nawrót choroby nastąpił mimo istniejących szczepionek ochronnych. Uważa się, że jest to spowodowane rosnącą niechęcią do szczepień wśród rodziców małych dzieci.

Jak jest skala zarazy? W 2018 roku w Europie odnotowano 12 352 przypadków odry, w tym 8 596 (70%) potwierdzonych laboratoryjnie. 79% chorych było niezaszczepionych. 29% zachorowań zaobserwowano u dzieci do 5 lat. Prawdziwy problem z odrą ma jednak Afryka. Tam właśnie 90% zmarłych stanowią osoby poniżej piątego roku życia. Do tej pory na skutek choroby zmarło 6 tysięcy osób. Na świecie odra odpowiada corocznie za ponad 40 milionów zakażeń i około 120 000 zgonów.

Zakaźność odry jest bardzo wysoka i przekracza ona 95%. Choroba przebiega w czterech stadiach: okresie wylęgania, nieżytowym, wysypkowym i zdrowienia. Do najbardziej charakterystycznych objawów należą wysoka gorączka, nieżyty nosa i spojówek, kaszel oraz światłowstręt i łzawienie. Do tego po czasie dochodzi różowa wysypka, przybierająca z czasem coraz bardziej intensywny kolor.

Ebola (2013-2016)

Gorączka krwotoczna wywoływana przez wirus Ebola pojawiła się po raz pierwszy w roku 1976, w Zairze (Demokratyczna Republika Konga) nad rzeką Ebola - skąd wzięła się jej nazwa. Chorobę cechowała niezwykle wysoka śmiertelność - umierało aż 88% chorych. Prawdziwy problem z wirusem zaczął się jednak kilka dekad później, w 2013 roku, gdy wybuchła epidemia.

Jaka była skala zarazy? Choroba objęła swoim zasięgiem głównie tereny Afryki, w tym Liberię i Sierra Leone. Pojedyncze przypadki zachorowań wystąpiły nawet na terenie Stanów Zjednoczonych oraz Europy. W 2016 roku śmiertelność spadła do 40%. Wtedy też opracowano niezwykle skuteczną szczepionkę. W sumie zmarło 8235 osób.

Pierwsze objawy gorączki krwotocznej przypominają objawy grypy – wysoka temperatura, bóle mięśni, biegunka. W miarę postępu choroby pojawiają się wymioty, bóle brzucha, klatki piersiowej oraz głowy, a także wysypka. W szczytowej fazie choroby może dojść do obfitych krwawień z jam ciała oraz krwotoków wewnętrznych.

SARS (2002-2003)

SARS - zespół ostrej niewydolności oddechowej - to epidemia, która rozpoczęła się w Chinach. Choć pierwsze przypadki zachorowań były odnotowywane już w listopadzie 2002 roku, władze chińskie starały się ukryć tę informację, dlatego też WHO została powiadomiona dopiero w lutym 2003.

Jaka była skala zarazy? Pandemia objęła swoim zasięgiem Azję, Europę oraz Amerykę Północną. Szacuje się, że w sumie zmarło ok. 800 osób. Średnia śmiertelność wśród zarażonych wynosiła 10%.

Objawy SARS są podobne do grypy: gorączka, bóle mięśniowe, osłabienie, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, kaszel, ból gardła. W dalszym okresie choroby dochodzi także do duszności. Nie jest wykluczone, że SARS zaatakuje ponownie.