Ekspert WHO: Małpia ospa może być powstrzymana, jeśli działania ruszą teraz

– Kraje powinny podjąć szybkie kroki, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się małpiej ospy i udostępnić dane na temat swoich zapasów szczepionek – powiedziała Briand podczas piątkowego wystąpienia na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Briand dodała, że „obecnie priorytetem jest powstrzymanie transmisji [małpiej ospy – red.] w krajach nieendemicznych [tych, w których ta choroba naturalnie nie występuje – red.]”.

Według WHO środki, które należy podjąć, to wczesne wykrywanie zakażeń, izolowanie chorych oraz śledzenie kontaktów u osób z potwierdzonym zakażeniem. Organizacja nie zaleca masowych szczepień. Rekomendowane są szczepienia ukierunkowane, obejmujące osoby z bliskiego grona pacjentów zakażonych.

Małpia ospa (ang. monkeypox) to rzadka, zakaźna choroba odzwierzęca z rodzaju Orthopoxvirus (rodzina Poxviridae). Zakażenie najczęściej występuje u osób podróżujących do Afryki Zachodniej.

Głównym nosicielem patogenu są gryzonie (przede wszystkim wiewiórki), z których wirus przenosi się na małpy i ludzi. Do zakażenia dochodzi wskutek bezpośredniego kontaktu z zakażonym zwierzęciem (ugryzienie, kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi). Patogen przenosi się także drogą kropelkową. Eksperci podkreślają, że rozprzestrzenianie się wirusa wśród ludzi nie jest łatwe. Istnieją dowody, że ludzie zaszczepieni przeciw ospie wietrznej są w pewnym stopniu chronieni także przed wirusem ospy małpiej.

Większość osób dotkniętych małpią ospą nie ma poważnych objawów i wraca do zdrowia w ciągu kilku tygodni, choć w niektórych przypadkach powikłania mogą być poważne.

Naukowcy znają dwie linie małpiej ospy: z dorzecza Konga oraz z Afryki Zachodniej. W przypadku tej pierwszej śmiertelność sięga 10 proc. Linia zachodnioafrykańska jest znacznie mniej groźna – śmiertelność wynosi około 1 proc.

Początkowe objawy choroby obejmują gorączkę, ból głowy, bóle mięśni, obrzęk węzłów chłonnych, dreszcze i zmęczenie. Może wystąpić charakterystyczna wysypka, zwykle na twarzy, która może rozprzestrzeniać się na inne części ciała, w tym narządy płciowe.