Dwójmyślenie

To właśnie w niej George Orwell wprowadził do obiegu nowy literacki termin - dwójmyślenie. Jest to, jak pisze Orwell „umiejętność wyznawania dwóch sprzecznych poglądów i wierzenia w oba naraz. Partyjny inteligent wie, kiedy powinien zmienić swoje wspomnienia, a zatem w pełni się orientuje, że przekręca fakty; równocześnie jednak, dzięki dwójmyśleniu, święcie wierzy, iż prawda nie została pogwałcona. Proces ten musi być świadomy, gdyż inaczej brakowałoby mu precyzji, a zarazem bezwiedny, aby człowiek nie zdawał sobie sprawy z faktu dokonania fałszerstwa, bo to mogłoby wywołać w nim poczucie winy”.

O orwellowskim dwójmyśleniu przypomniałem sobie czytając wywiad premier Szydło dla portalu Wpolityce.pl. Szefowa rządu stwierdza w nim, iż ma wrażenie, „że w tej chwili w Polsce uaktywniły się siły, które chcą rozbić polski rząd. Więcej, chcą rozbić środowisko, które rządzi. Mieliśmy ataki na ministra Macierewicza, teraz atak na ministra Waszczykowskiego”. To reakcja Pani premier na medialne spekulacje na temat dymisji ministra spraw zagranicznych. Tego typu dywagacje są rzeczą normalną i towarzyszą pracy każdego rządu. Dyskusje na temat personalnych roszad nie są niczym niezwykłem, ale najwyraźniej nie dla premier Szydło. Ona dostrzega spisek wymierzony w swój rząd.

Nie potrafię ocenić czy Beata Szydło wierzy w to co mówi czy też mówi to w co uwierzą jej najwierniejsi wyborca. Wszak oni niczym pelikany łykają wszystko co rzuci im władza, przełykają każdą bzdurę bez żadnego zastanowienia. Pierwszy taką diagnozę postawił Rafał Ziemkiewicz i trudno się z nim nie zgodzić. Tak czy inaczej, świadomie czy bezwiednie, pani premier fałszuje rzeczywistość. Mówi o tajemniczych siłach, które chcą rozbić rząd. Tymczasem to co szkodzi dziś najbardziej gabinetowi Beaty Szydło to gafy, wpadki i afery wywołane przez jej własnych ministrów. Panowie Macierewicz i Waszczykowski mają w tym względzie szczególnie wiele zasług.

Przecież to nie zewnętrzne, wrogie siły wymyślił i wepchnęły na eksponowane stanowiska Bartłomieja Misiewicza pseudonim „Misiek” i Wacława Berczyńskiego znanego też jako „Termobaryczny Wacek”. Obaj panowie byli najbliższymi, zaufanymi współpracownikami szefa MON i obaj odeszli w atmosferze skandalu. Nie można też zapominać o dymisjach i chaotycznych zmianach w armii, które budzą niepokój nawet osób kojarzonych z obecną władzą takich jak choćby generał Roman Polko.

Z kolei odkrywca San Escobar Witold Waszczykowski stał się symbolem antydyplomaty. Zamiast trzymać język za zębami mówi co wie, ale nie zawsze wie co mówi. Ostatnio wprowadził w osłupienie swoich partyjnych kolegów ogłaszając, że dysponuje ekspertyzami podważającymi legalność wyboru Donalda Tuska na Przewodniczącego Rady Europejskiej. Ekspertyz nie było ale smród pozostał nie pozwalając zapomnieć o upokarzającej porażce ministra Waszczykowskiego i jego szefowej, dla których dyplomatyczna batalia w Brukseli zakończyła się wynikiem 27 do 1. Premier Beata Szydło może oczywiście opowiadać bajki o siłach, które chcą rozbić polski rząd ale nie dajmy się omamić. U Orwella w „Roku 1984” tak jak i dziś dwójmyślenie to rodzaj zasłony dymnej, przez którą nie można dostrzec i właściwie ocenić działań rządzących polityków. Dwójmyślenie to zarazem zaczadzenie umysłu, stan psychiczny ludzi poddanych indoktrynacji, którzy nie potrafią już samodzielnie i krytycznie spojrzeć na otaczającą ich rzeczywistość. Liczy się tylko głos Partii.

Wojna to pokój
Wolność to niewola
Ignorancja to siła

W orwellowskim świecie Partia kontrolowała nie tylko historię pisząc na nowo książki i podręczniki, ale także język tworząc nowomowę. W zależności od politycznego zapotrzebowania słowa zmieniały swoje znaczenie. Wszystko po to, by partyjni notable mogli z poczuciem prawdomówności wygłaszać swoje kłamstwa. Uważajcie Wielki Brat patrzy.