Dlaczego wdzięczność jest ważna w życiu? Komentarz do niedzielnej Ewangelii

Dlaczego wdzięczność jest ważna w życiu?

Wdzięczność jest tak istotna w życiu, że nawet najważniejsza modlitwa nazywa się „podziękowanie” od greckiego słowa „eucharisteo”. Jezus w Ewangelii stawia bardzo ważne pytania, które dotyczą także kwestii naszej wdzięczności.

Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.

Bycie osobą trędowatą to jedna z największych tragedii życiowych. Oprócz strasznej choroby osoby były pozostawione na pastwę losu. Nie mogły mieć kontaktu z ludźmi. Dlatego właśnie z daleka głośno wołali do Jezusa o pomoc.

Jezus mówi, aby pokazali się kapłanom, ponieważ taki był wymóg prawa, aby kapłani ocenili, czy są rzeczywiście wolni od trądu, by wrócić do normalnego życia. Wszyscy trędowaci zaufali Jezusowi, a gdy szli, zostali uzdrowieni.

Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin.

Samarytanin dziękował Jezusowi. Użyte jest tutaj słowo „eucharisteo”. To samo, od którego pochodzi Eucharystia. Kiedy więc przychodzimy na Eucharystię jesteśmy jak Samarytanin, którzy przyszedł, aby podziękować Jezusowi.

Jezusowi nie chodzi o poklask ludzi, ale o wiele więcej. Jemu chodzi o to, aby człowiek był w relacji z Bogiem, bo to jest szczęściodajne. A kto dziękuje, ten zwraca się do Boga.

Jezus zaś rzekł: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?

Jezus też zawstydza. Uzdrowionego Samarytanina nazywa cudzoziemcem, dosłownie pod grecku „allogenes” („allos” – inny, „genes” – naród). To jest jedyne miejsce, gdzie występuje to słowo w Nowym Testamencie. Ono było znane Żydom, ponieważ występowało w inskrypcji na murze otaczającym dziedziniec świątyni jerozolimskiej. Według tej inskrypcji cudzoziemiec, czyli nie-Żyd, nie miał prawa wstępu na dziedziniec. Groziła za to kara śmierci. Ten więc, który nie mógł zbliżyć się do świątyni, zawstydza wierzących w Jednego Boga.

Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.

Jezusowi chodzi nie tylko o uzdrowienie ciała, ale o coś więcej. Dlatego powiedział te słowa.

Cyceron pisał, że wdzięczność jest nie tylko największą cnotą, lecz matką wszystkich innych cnót. W jaki sposób wyrażam wdzięczność Bogu i ludziom? Czy mam czas dla Boga, dla rodziców, rodziny? Czy mam czas też dla siebie? Czy jestem w każdą niedzielę na Eucharystii, aby podziękować za cały tydzień?

ks. Paweł Rytel-Andrianik