Dlaczego Marsz Niepodległości zyskał charakter uroczystości patriotycznej? Odpowiada wiceszef MSWiA

Dlaczego podjęta została decyzja o tym, żeby Marszowi Niepodległości, który 11 listopada przejdzie ulicami Warszawy, nadać statut formalny?
Państwo polskie nie mogło spokojnie patrzeć na decyzję Rafała Trzaskowskiego, odmawiającego legalności tradycyjnego Marszu Niepodległości. Jesteśmy zobowiązani, jako państwo, aby 11 listopada zapewnić polskim patriotom możliwość demonstrowania swojego przywiązania do ojczyzny. I tak się stało. Dzięki Urzędowi do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, 11 listopada będą organizowane uroczystości patriotyczne. Zgodnie z polskim prawem, mają one pierwszeństwo przed wszystkimi zgromadzeniami. Marsz Niepodległości przejdzie swoją tradycyjną trasą, będzie ochraniany przez służby - Policję i Wojsko Polskie, które będą pilnować porządku. Marsz Niepodległości wszedł w tradycję obchodów 11 listopada. Wszystkich zapraszamy na ten marsz, pod biało-czerwonymi flagami. To ważna manifestacja patriotyzmu. Nawet 100 tys. ludzi, którzy chcą przyjechać na to zgromadzenie, ma do tego prawo.

Kiedy może dojść do ponownej próby sforsowania granicy przez migrantów?
W każdej chwili. Zdajemy sobie sprawę, że Łukaszenka i jego służby obserwują polskie życie publiczne. Mają je przecież podane na tacy poprzez media tradycyjne i media społecznościowe. Osobiście uważam, że reżim szykuje coś na 11 listopada i musimy być do tego przygotowani. Czy będzie to szturm, czy coś innego – zobaczymy. Chciałbym też zaapelować do wszystkich osób, które wykorzystywały święto 11 listopada do siania zamętu, żeby się powstrzymały i zmieniły swoje plany, żeby wzięły udział w pokojowych zgromadzeniach, bez agresji. Każdy, kto podniesie kamień 11 listopada, musi sobie zdawać sprawę, że będzie to kamień podniesiony ręką Łukaszenki. Trzeba to jasno powiedzieć. W momencie, kiedy wróg znajduje się przy naszej granicy, nikt, kto dobrze życzy ojczyźnie, nie będzie siał zamętu w Warszawie.

Zdaniem części opozycji najpoważniejszym problemem w czasie kryzysu na granicy z Białorusią jest to, że nie ma tam Fronteksu.
Wokół Fronteksu powstał jakiś mit. Oczywiście, być może za kilka lat, będzie on silną europejską agencją graniczną, ale w tej chwili to jest 1,3 tys. osób, z których większość to urzędnicy. Przypomnę tylko – dla porównania – że polska Straż Graniczna liczy 16 tys. funkcjonariuszy i pracowników. Pomoc, której Frontex udzielił Litwie, to 60 funkcjonariuszy, z czego kilkunastu to polscy strażnicy graniczni. Frontex jest też obecny, jako obserwatorzy, przy naszych przejściach granicznych, przy różnego innego typu sprawach granicznych. Liczymy na współpracę z Fronteksem przy readmisji. Jednak nie jest to jeszcze siła, która jest w stanie stanąć w Kuźnicy i własną piersią bronić polskiej granicy. Musimy obronić się dzięki własnym służbom. Jak najbardziej, powinniśmy umiędzynarodowić ten spór, dalej szukać wsparcia dyplomatycznego w innych krajach, nie tylko w ramach Unii Europejskiej, ale i NATO. Musimy jednak zdawać sobie sprawę, że inne państwa pomogą silnym, a nie słabym. Jeżeli my nie zrobimy najważniejszego kroku w obronie własnej granicy, nikt inny za nas tego nie zrobi.