4. Słucha

Dziecko w brzuchu mamy sporo się nasłucha, zanim przyjdzie na świat. Stale towarzyszy mu dźwięk bicia serca mamy i szum krwi płynącej przez żyły, a także bulgotanie w jelitach. Słyszy także dźwięki z zewnątrz i już na początku drugiego trymestru ciąży zaczyna na nie reagować – gdy są intensywne i głośne, dziecko wykonuje bardziej gwałtowne ruchu, a bicie jego serca przyspiesza. Analogicznie, łagodne dźwięki je uspokajają.

5. Zapamiętuje

Jak się okazuje, dzięki wykształcającemu się w życiu płodowym słuchowi, dziecko w brzuchu mamy może również zapamiętywać. Przede wszystkim pozwala mu to rozpoznawać intonację głosu mamy, ale rozpoznaje także język. Oczywiście nie rozróżnia słów, będzie jednak rozpoznawać dźwięki mowy oraz fonetykę, która dla każdego języka jest unikatowa.

Co ciekawe, zapamięta także dłuższe wypowiedzi, czego dowiódł Anthony DeCaspera w 1986 roku. W swoich badaniach poprosił ciężarne kobiety, by w ostatnich sześciu tygodniach ciąży dwa razy dziennie czytały na głos tę samą bajkę. W kilka godzin po narodzinach dzieci, bajka, czytana głosem mamy, została im puszczona z taśmy, a noworodki, słuchając jej, ssały smoczek wyposażony w czujniki prędkości ssania i nacisku. Większość noworodków ssała smoczek wolno. Szybsze ssanie jest charakterystyczne dla kontaktu z nowym bodźcem.

6. Śni

W okresie prenatalnym dziecko sporo czasu spędza na spaniu, ale około 23. tygodnia ciąży prawdopodobnie zaczyna też śnić. Wtedy można zacząć obserwować szybkie ruchy gałek ocznych u dzieci, które są charakterystyczne dla fazy REM snu, czyli tej, w której pojawiają się sny. Choć nie ma pewności, czy dziecko w brzuchu mamy śni, bo nie można zbadać aktywności jego fal mózgowych, to jednak naukowcy przypuszczają, że jeśli tak jest, treścią snów zapewne jest to, co maluch zna, a więc jego aktywność i to, co widzi w brzuchu mamy.

7. Siusia

Czy dziecko oddaje mocz w brzuchu mamy? Choć może to wydawać się obrzydliwe, tak właśnie się dzieje – i to już pod koniec pierwszego trymestru! To zupełnie naturalne – dziecko połyka płyn owodniowy, który następnie jest filtrowany przez nerki i zostaje wydalany. Trafia z powrotem do płynu owodniowego.