Z imponującą liczbą ponad 200 milionów albumów sprzedanych na całym świecie, ze statusem pierwszej kobiety-artystki, która zadebiutowała na szczycie listy Billboard 200 i jedynej w historii, której siedem kolejnych singli pojawiło się na pierwszym miejscu zestawienia Billboard 100, Whitney Houston była głosem swojego pokolenia. To jej brawurowe wykonanie amerykańskiego hymnu w trakcie Super Bowl w 1991 roku przetarło ścieżki niedostępne wcześniej dla czarnoskórych muzyków. W tle do tych wiekopomnych wydarzeń pisała się jednak inna historia. Porażająca opowieść o uzależnieniu i samozniszczeniu, wypełniająca kolumny tabloidowych czasopism.
Na pomysł nakręcenia „Whitney” wpadła producentka Lisa Erspamer. Chciała zrealizować dokument, który zapewniłby głębsze zrozumienie dla osobistych problemów Houston i jej nadszarpniętego wizerunku publicznego oraz eksplorowałby przyczyny zarówno jej błyskawicznego sukcesu, jak i gwałtownego upadku. Trzy lata po śmierci piosenkarki, Lisa posunęła się naprzód ze swoim długoletnim planem, kontaktując się z agentką filmową Houston, Nicole David i szwagierką gwiazdy, Patricią Houston. Trzy kobiety spotkały się w Los Angeles – i przekonały do swego pomysłu cenionego producenta filmów dokumentalnych, Simona Chinna. Wszyscy wybrali wspólnie na reżysera „Whitney” szkockiego twórcę, Kevina Macdonalda, który zasłynął wcześniej wybitnym obrazem o Bobie Marleyu.
– Nie podjąłbym się zrobienia laurki. Musiałem mieć pewność, że pokażę widzom to, co sam uważałem za interesujące z psychologicznego punktu widzenia – podkreśla reżyser.
Najważniejsza była dla Macdonalda zgoda spadkobierców piosenkarki na zaprezentowanie przezeń autorskiej wizji życia zmarłej gwiazdy. Ta akceptacja sprawiła, że reżyser uzyskał dostęp do bogatego archiwum rodzinnego Houston, pozwalającego mu zaprezentować na ekranie wiele nieznanych wcześniej zdjęć, nagrań i filmów. Macdonaldowi udało się również przeprowadzić ponad 70 wywiadów z osobami, które znały Houston – od jej przyjaciółek i rodziny, po producentów i menedżerów. Kilka słów udało mu się również zdobyć od męża gwiazdy – Bobby’ego Browna.
– Zwykle w dokumencie nie ma więcej wypowiedzi niż 15 lub 20 osób, ale ponieważ Whitney Houston niechętnie dzieliła się swoim życiem w wywiadach, musieliśmy sięgnąć po wiele głosów – tłumaczy reżyser.
W efekcie „Whitney” oferuje intymny portret niezwykle uzdolnionej, ale i mającej poważne problemy gwiazdy, którą trudno uznać za wzór do naśladowania, ale która nie przestaje fascynować kolejnych pokoleń.
ZOBACZ KONIECZNIE:
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
