Adam Matysek: Odchodzę, bo nie chcę już współpracować z Masoniem i Miller-Gogolińską

Rozmowa z Adamem Matyskiem, byłym (?) prezesem Górnika Zabrze

Panie prezesie, co zadecydowało o tym, że postanowił pan złożyć dymisję?
Decydujący był jeden czynnik: postawa moich współpracowników z zarządu, czyli Tomasza Masonia i Małgorzaty Miller-Gogolińskiej. Nie miałem już chęci z nimi współpracować.

To dość szokujące stwierdzenie.
Szokujące były ich działania. Mówiąc kolokwialnie nieustannie kopali pode mną dołki i rozpowszechniali nieprawdziwe informacje. Walczyli ze mną plotkami korytarzowymi. Nie mogłem tego dłużej akceptować. Dojrzewałem do tej decyzji od dawna, data nie miała żadnego znaczenia. Po prostu w czwartek stwierdziłem, że już nie chcę tkwić w takim układzie.

Kiedy zaczął się ten proces "dojrzewania".
Killka miesięcy temu. Najpierw były drobne sygnały, potem poważniejsze. A ja miałem dużo obowiązków i zacząłem za to zbierać cięgi. Reprezentowałem klub na zewnątrz, wobec PZPN, wobec Ekstraklasy, na uroczystościach klubowych, w mieście. Moim współpracownikom zaczęło to przeszkadzać, podważali moją rolę i pozycję. Przy okazji rykoszetem trafiało to w panią prezydent, bo to ona powołała mnie na stanowisko prezesa, a nie Masoń z Miller-Gogolińską.

Może pan podać przykłady?
Jest ich dużo, ale to oni na przykład opowiadali, że pracownicy klubu odchodzą przeze mnie. Że to ja ich skłócam, że ja prowadzę do konfliktów.

Nie próbował pan doprowadzić do odwołania członków zarządu?
Powiem następujaco: nie jest to takie proste.

Czy pana decyzja jest nieodwołalna?
Wzystkie strony mają dwa, może trzy dni do namysłu.

Czyli może pan wrócić do pracy w Górniku?
Pod jednym warunkiem: że nie będzie w nim pana Tomasza i pani Małgorzaty. Chcę jeszcze dodać, że jest mi naprawdę bardzo przykro, że tak się to wszystko potoczyło. Przez te kilka miesięcy pracy poznałem świetnych ludzi w tym klubie i zobaczyłem jakie serce ma Górnik.