15 najwybitniejszych. Wyróżniono trenerów oraz zawodniczki i zawodników 25-lecia PKPar

W 2023 roku minęło ćwierć wieku od powołania do życia Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego, którego zadaniem jest m.in. propagowanie wartości sportu paraolimpijskiego, takich jak odwaga, determinacja, inspiracja i równość. PKPar ma ustawowy mandat do reprezentowania polskiego sportu na arenie międzynarodowej, a także zapewniania udziału polskich sportowców z niepełnosprawnościami w igrzyskach paraolimpijskich.

Jubileusz 25-lecia to doskonały moment, by wyróżnić najwybitniejszych spośród nich, a także uhonorować najlepszych szkoleniowców.

Wśród wyróżnionych przez Zarząd Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego trenerów 25-lecia znaleźli się:

● Marek Gniewkowski – wybitny trener szermierki na wózkach. Wcześniej utytułowany zawodnik, olimpijczyk z Seulu (1988) i Barcelony (1992). Od ponad 25 lat związany z szermierką na wózkach. Specjalista od szabli. Wychował kilkoro mistrzów paraolimpijskich: Dariusza Pendera, Jadwigę Polasik, Roberta Wyśmierskiego czy Grzegorza Plutę. Jego podopieczni zdobyli ponad 15 medali na igrzyskach paraolimpijskich – od Sydney do Tokio.

● Edward Dec – niezwykle doświadczony trener pływania. Odkrył i rozwinął talent Joanny Mendak, którą prowadził niemalże przez całą karierę sportową, podczas której zdobyła 6 medali igrzysk, trzykrotnie zostając mistrzynią paraolimpijską, a także dziesiątki medali mistrzostw świata i Europy.

● Zbigniew Lewkowicz – od ponad dekady jest trenerem głównym paralekkoatletycznej kadry Polski. Pod jego okiem nasi reprezentanci osiągają wysokie wyniki sportowe na arenie międzynarodowej i krajowej. Na co dzień trenuje zawodników w klubie „Start” Gorzów Wielkopolski – kuźni polskich talentów paralekkoatletycznych. Spod jego ręki wyszło wielu medalistów igrzysk paraolimpijskich, w tym złoci Maciej Lepiato czy Renata Śliwińska.

● Jakub Pieniążek – . Współpracuje z czołowymi polskimi kolarzami oraz zawodowymi grupami kolarskimi. . Pod jego czujnym okiem do swoich startów przygotowywał się najwybitniejszy polski specjalista od handbike’ów – Rafał Wilk. Współpraca ta zaowocowała 4 medalami paraolimpijskimi oraz wieloma medalami mistrzostw świata. Z trenerem tym współpracowała również nasza brązowa medalistka paraolimpijska z Tokio, Renata Kałuża.

● Michał Dziubański – były reprezentant Polski w tenisie stołowym, zdobywał medale drużynowych mistrzostw Europy. Po zakończonej karierze zawodniczej został trenerem, m.in. przez 8 lat prowadził seniorską reprezentację Polski kobiet. Wywarł ogromny wpływ na rozwój sportowy wybitnej tenisistki stołowej – Natalii Partyki, zdobywczyni 6 złotych medali na igrzyskach paraolimpijskich.

Zarząd PKPar uhonorował także dziesięcioro zawodniczek i zawodników 25-lecia. W gronie wyróżnionych znaleźli się:

● Natalia Partyka – od niemal 25 lat reprezentuje nasz kraj na arenie międzynarodowej w paratenisie stołowym. To najbardziej utytułowana polska zawodniczka w historii igrzysk paraolimpijskich. Jest dziesięciokrotną medalistką paraolimpijską, w tym czterokrotną zwyciężczynią indywidualnie z igrzysk w Atenach, Pekinie, Londynie i Rio oraz dwukrotną mistrzynią w rywalizacji drużynowej w Rio i Tokio. To również wielokrotna medalistka mistrzostw świata i Europy, a także olimpijka z Pekinu, Londynu, Rio i Tokio.

● Dariusz Pender – najbardziej utytułowany polski szermierz na wózku w historii startów w igrzyskach paraolimpijskich. Zdobywca 9 medali, w tym 2 złotych (w rywalizacji szpadzistów w Sydney 2000 oraz Londynie 2012), 3 srebrnych oraz 4 brązowych. Podpora i lider naszych szpadzistów i florecistów w turniejach drużynowych podczas kolejnych sześciu igrzysk paraolimpijskich. W latach 2000-2016 z kolejnych pięciu igrzysk wracał z medalami.

● Alicja Jeromin (wcześniej: Fiodorow) – karierę rozpoczynała od tenisa stołowego, ale to paralekkoatletyka i sprinty zrobiły z niej gwiazdę polskiego sportu paraolimpijskiego. Podobnie jak Natalia Partyka i Dariusz Pender, z pięciu kolejnych igrzysk wracała z medalami (od Aten do Tokio). Nie ma na świecie sprinterki, która tak długo utrzymywałaby się na światowym topie. Zdobywczyni 8 medali paraolimpijskich: 4 srebrnych i 4 brązowych.

● Katarzyna Gustos (kibicom znana lepiej pod nazwiskiem Pawlik) – obok Joanny Mendak, najbardziej utytułowana parapływaczka ostatniego 25-lecia. Gwiazda naszej reprezentacji paraolimpijskiej na igrzyskach w Atenach i Pekinie, podczas których zdobyła łącznie 7 medali, w tym dwukrotnie została mistrzynią na koronnym dystansie 400 metrów stylem dowolnym. Swoją kolekcję medalową uzupełniła 4 tytułami wicemistrzyni oraz jednym brązowym medalem.

● Joanna Mendak – najbardziej utytułowana polska parapływaczka ostatniego 25-lecia, czyli okresu istnienia Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Specjalistka od stylu motylkowego. Po pierwszy tytuł mistrzyni paraolimpijskiej sięgnęła w Atenach w wieku 15 lat na 100 metrów stylem motylkowym. Na kolejnych dwóch igrzyskach skutecznie broniła tytułu, przez dekadę będąc światową królową tego dystansu. Zdobywczyni 6 medali paraolimpijskich: 3 złotych, srebrnego i 2 brązowych.

● Barbara Bieganowska-Zając (przez lata startująca pod nazwiskiem Niewiedział) – czterokrotna mistrzyni paraolimpijska, specjalistka w biegach średniodystansowych. Swój pierwszy złoty medal na najważniejszej imprezie dla parasportowców zdobyła w biegu na 800 metrów podczas igrzysk w Sydney w 2000 roku. Przez kolejne dwie edycjenie miała możliwości startu w igrzyskach, ale wróciła do paraolimpijskiej rywalizacji w 2012 roku w Londynie i od tego czasu jest niekwestionowaną królową w biegu na 1500 metrów. Trzykrotnie sięgała po tytuł mistrzyni tego dystansu. Dodatkowo, w 2016 roku w Rio zdobyła także brązowy medal w biegu na 400 metrów, co tylko potwierdza, jak wszechstronną jest zawodniczką.

● Patryk Chojnowski – najbardziej utytułowany polski paratenisista stołowy w historii startów na igrzyskach paraolimpijskich. W swoim debiucie w igrzyskach w Londynie w 2012 roku sięgnął po tytuł mistrza paraolimpijskiego. W Rio musiał uznać wyższość rywala z Chin, zdobywając srebrny medal. Tytuł mistrzowski odzyskał w wielkim stylu podczas igrzysk paraolimpijskich w Tokio. Dodatkowo do swojego dorobku dorzucił srebro (Londyn 2012) oraz brąz (Rio 2016) w rywalizacji drużynowej.

● Rafał Wilk – jego karierę żużlową przerwał wypadek, w wyniku którego porusza się na wózku. Nie załamał się. Obeznany z prędkością, zaczął trenować parakolarstwo, ścigając się na rowerach ręcznych. Upór i determinacja doprowadziły go do trzech tytułów mistrza paraolimpijskiego, czym zdecydowanie przewodzi w historii startów polskich parakolarzy na igrzyskach. W debiucie w Londynie w 2012 roku zwyciężył zarówno w jeździe indywidualnej na czas, jak i w wyścigu ze startu wspólnego. W Rio obronił tytuł w jeździe na czas, a także dorzucił srebrny medal w wyścigu ze startu wspólnego.

● Katarzyna Rogowiec – najbardziej utytułowana zawodniczka sportów zimowych w historii naszych startów na igrzyskach paraolimpijskich. Jedna z dwóch kobiet w Polsce mogąca poszczycić się tytułem mistrzyni zimowych igrzysk paraolimpijskich. Sukcesy odnosiła zarówno w paranarciarstwie biegowym, jak i w parabiathlonie. Gwiazda Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich w Turynie w 2006 roku, podczas których dwukrotnie zwyciężała w biegach na 5 i 15 km. Przynależność do światowej czołówki udowodniła na kolejnych igrzyskach w Vancouver, gdzie sięgnęła po brązowy medal w biegu na 15 km. Była członkini Rady Zawodniczej przy Międzynarodowym Komitecie Paraolimpijskim (IPC) oraz Światowej Agencji Antydopingowej (WADA).

● Maciej Lepiato – wielokrotny reprezentant Polski w paralekkoatletyce. Wybitny specjalista od skoku wzwyż. Dwukrotny mistrz paraolimpijski: z Londynu (2012) oraz Rio (2016), gdzie ustanowił aktualny do dziś rekord świata na poziomie 219 centymetrów. Niezwykłym hartem ducha wykazał się podczas igrzysk w Tokio, gdzie wystartował po ciężkiej, przewlekłej kontuzji, lecz wywalczył brązowy medal. Wielokrotny mistrz świata, laureat tegorocznych Guttmannów w kategorii Sportowiec Roku.